سابقه و هدف: جیوه یک فلز سنگین به‌شدت سمی است که باعث صدمات عصب شناختی غیرقابل برگشت به انسان می‌شود. مواجهه بیش از حد با جیوه سبب بروز بیماری‌هایی نظیر رعشه، از دست دادن حس، کاهش بینایی و شنوایی یا رشد می‌شود. سازمان جهانی بهداشت حداکثر میزان جذب جیوه را 3/0 میلی‌گرم در هفته و حداکثر غلظت قابل قبول جیوه در آب را 1 میکروگرم بر لیتر توصیه کرده است. هدف از این تحقیق حذف یا کاهش جیوه از محیط آبی با نانولوله کربنی اصلاح شده با سیستئین می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نانولوله کربنی تک جداره به عنوان جاذب استفاده شد. متغیرهای مورد مطالعه pH محلول، زمان ماند، غلظت جیوه و جرم نانولوله کربنی می‌باشد. کلیه آزمایشات به روش استاندارد انجام شد. حجم نمونه به روش باکس بنکن تعیین گردید. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که راندمان جاذب در جذب آلاینده باافزایش زمان ماند، کاهش غلظت جیوه و افزایش pH افزایش می‌یابد. بیش‌ترین و کم‌ترین مقدار جذب برای نانولوله کربنی به ترتیب 95 و 22 درصد می‌باشد. راندمان جذب در زمان 120 دقیقه بیش‌ترین مقدار بود. آزمون آنالیز واریانس داده‌های آزمایش نشان داد که مدل پاسخ سطحی به لحاظ آماری برای نانو لوله کربنی با شرایط خطی رابطه معنی‌داری دارد. استنتاج: بر اساس آنالیز آزمایشات مشخص گردید که نانو لوله کربنی تک جداره اصلاح شده با ال- سیستئن یک جاذب خوب برای حذف جیوه از محیط آبی می‌باشد.