سابقه و هدف: عقرب‌ها به دلیل داشتن نیش زهرآگین و ویژگی‌های مورفولوژیکی خاص، همواره مورد توجه انسان بوده‌اند. ترس و اضطراب ناشی از این جانوران و عقرب زدگی از مهم‌ ترین مسائل بهداشتی و پزشکی کشورها به خصوص ایران محسوب می‌شود. لذا این مطالعه به منظور شناسایی فون عقرب‌های شهرستان درمیان استان خراسان جنوبی در سال 1394 انجام گردید.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی، 21 منطقه از شهرستان درمیان شامل مناطق دشت، کوهستان، مسکونی، غیرمسکونی، شهری و روستایی به مدت 12 ماه در سال 1394 به صورت ماهیانه مورد نمونه‌برداری قرار گرفت. جمع‌آوری عقرب‌ها به روش جستجوی فعال به مدت 2 ساعت در روز، 2 ساعت در شب و روش تله‌گذاری انجام گرفت و با استفاده از کلید شناسایی دهقانی و فرزان پی و به کمک خصوصیات مورفومتری مورد شناسایی قرار گرفتند.

یافته‌ها: در این مطالعه از تعداد 685 نمونه جمع‌آوری شده، تعداد 5 گونه عقرب شامل مزوبوتوس اپئوس، آندرکتونوس کراسیکودا، ارتوکیروس اسکروبیکولزوس، کمبسوبوتوس ماتهیزنی و مزوبوتوس کوکازیکوس از خانواده بوتیده مورد شناسایی قرار گرفتند که گونه مزوبوتوس اپئوس با تعداد 373 مورد (5/54 درصد) بیش‌ترین فراوانی و گونه آندرکتونوس کراسیکودا با تعداد 22 مورد (2/3 درصد) کم ترین فراوانی را به خود اختصاص داده‌اند.

استنتاج: باتوجه به مشاهده گونه آندرکتونوس کراسیکودا (عقرب سیاه) در شهرستان درمیان، که یکی از گونه‌های خطرناک ایران می‌باشد، پیشنهاد می‌گردد ضمن تشدید برنامه مراقبت از عقرب‌زدگی در سطح شهرستان، توصیه به تجویز سرم ضد عقرب توسط پزشکان در کلیه موارد عقرب‌زده با در نظر گرفتن رنگ عقرب و نوع منطقه محل سکونت فرد مصدوم مورد تاکید قرار گیرد.