سابقه و هدف: این مطالعه به مقایسه اثر تهویه با مد رهاسازی فشار راه ‌هوایی و تهویه متناوب اجباری هماهنگ شده بر فشار داخل جمجمه و همودینامیک مغزی در بیماران دچار ضربات تروماتیک مغزی پرداخته است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 40 بیمار دچار آسیب‌‌های تروماتیک مغزی در بخش مراقبت ویژه جراحی اعصاب بیمارستان شهید کامیاب مشهد انجام شد. بیماران پس از احراز معیارهای ورود، به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 20 نفره، آزمون (APRV) و کنترل (SIMV) تقسیم شدند. متغیرهای ICP، CPP، MAP، ضربان قلب و فشار نبض در هر دو گروه قبل و بعد از تهویه اندازه‌گیری شد. سپس تحلیل داده‌ها با آزمون تی مستقل و توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.

یافته‌ها: میانگین ICP در هر دو گروه بدون تغییر باقی‌ ماند (421/0P=). در گروه APRV متغیرهای CPP، MAP، ریت قلبی و فشار نبض نسبت به قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی‌ داری نداشته ‌است (05/0> P).

استنتاج: نتایج نشان داد مد تنفسی APRV یک مد ایمن و مفید در بیماران ترومای مغزی می‌ باشد که بدون نگرانی از افزایش فشار داخل جمجمه و اختلال همودینامیک، می‌توان از آن استفاده کرد.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N2015070623104IRCT