---

سابقه و هدف: درد بعد از عمل شایع‌ترین مشکل بعد از جراحی انتخابی کوله سیستکتومی می‌باشد. در این مطالعه اثر گاباپنتین بر درد بعد از جراحی کوله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی بررسی شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می‌باشد. ۸۰ خانم که کاندید جراحی انتخابی کوله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی بودند به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مورد ۶۰۰ میلی‌گرم گاباپنتین وگروه شاهد پلاسبو به صورت خوراکی دریافت کردند. میزان درد در ۲۴ ساعت بعد از عمل بر اساس مقیاس دیداری درد بین ۱۰- ۰ اندازه‌گیری شد. میزان مصرف مورفین و Score درد در دو گروه مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین مصرف مورفین وریدی در گروه گاباپنتین ۶/۲  ۵/۲ میلی‌گرم و در گروه پلاسبو ۷/۲  ۷/۲ میلی‌گرم بوده است (۰۵/۰ p>). هم‌چنین میانگین نمره درد در ۲۴ ساعت اول پس از جراحی تفاوتی نداشت (۰۵/۰ p>). استنتاج: بر اساس این مطالعه، اثر بی‌دردی گاباپنتین با دوز ۶۰۰ میلی‌گرم یک دوز قبل از جراحی کوله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی مؤثر نیست، بنابراین ما دوز بالاتر و تکرار آن را بعد از عمل توصیه می‌کنیم

---

سابقه و هدف: درد بعد از عمل، مشکل شایع هیسترکتومی شکمی است. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر بیهوشی عمومی و بی‌حسی نخاعی بر درد و تغییرات همودینامیک بعد از عمل هیسترکتومی شکمی می باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی ۱۰۰ خانم ۳۵ تا ۷۰ ساله با ASA کلاس I و II کاندیدای هیسترکتومی شکمی انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه بی‌حسی نخاعی با بوپیواکایین و بیهوشی عمومی با ایزوفلوران تقسیم شدند. میزان درد بر اساس مقیاس دیداری (VAS) در استراحت و بعد از سرفه در زمان ورود به ریکاوری و در ساعات ۶، ۲۴ و ۴۸ بعد از عمل ارزیابی شد. تغییرات همودینامیک بیماران در ریکاوری هر ۵ دقیقه به مدت نیم ساعت پس از عمل بررسی شد. داده‌ها با روش‌های آماری T-test و Mann-Whitney و Chi-Square Tests آنالیز شد و p-value کم تر از ۰۵/۰ معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین نمره درد در حالت استراحت و سرفه به ترتیب در زمان ورود به ریکاوری در گروه بیحسی نخاعی ۴۶/۰± ۱۰/۰ و ۱۲/۱± ۴۰/۰ و در گروه بیهوشی عمومی ۴۰/۱± ۴۴/۳ و ۷۹/۱± ۸۸/۵ بود (۰۰۱/۰ >p). تغییرات فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در گروه بیحسی نخاعی به صورت معنی‌داری کم‌تر از گروه بیهوشی عمومی بود (۰۰۱/۰>p).
استنتاج: شدت درد در بیحسی نخاعی نسبت به بیهوشی عمومی برای بیماران تحت عمل هیسترکتومی شکمی کم‌تر است. بیحسی نخاعی روش مناسب‌تری از بیهوشی عمومی برای جراحی هیسترکتومی شکمی می‌باشد.
 
 

---

سابقه و هدف: تراکئوستومی اتساعی پوستی در بسیاری از بخش‌های مراقبت‌های ویژه در دنیا، به طور گسترده مورد قبول قرار گرفته است. این مطالعه با هدف مقایسه عوارض تراکئوستومی اتساعی پوستی تعدیل شده (MPDT) با یا بدون برونکوسکوپی انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی با کد IRCT۲۰۱۶۰۲۲۹۷۷۵۲N۸، از اردبیهشت ۹۲ تا خرداد ۹۷، بر روی ۲۷۰ بیمار بستری در ICU بیمارستان آیت الله روحانی بابل که اندیکاسیون تراکئوستومی داشتند، انجام پذیرفت. بیماران به صورت سیستماتیک به دو گروه مساوی تقسیم شدند. روش انجام تراکئوستومی در هر دو گروه به صورت MPDT بود. ابتدا برش عرضی (۲سانتی‌متر)، یک سانتی متر زیر غضروف کریکوئید داده شده و پس از رویت رینگ های تراشه PDT انجام گرفت. در گروه اول PDT بدون برونکوسکوپ و در گروه دوم مراحل انجام PDT تحت دید برونکوسکوپی انجام پذیرفت. مدت پروسیجر، مدت انتظار تا تراکئوستومی، عوارض تراکئوستومی مثل خونریزی، عفونت استوما و پنوموتوراکس، در دو گروه مقایسه گردید. داده ها با نرم افزار  SPSS نسخه ۲۲ و با استفاده از آزمون های مربع کای، تست نمونه مستقل و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: دو گروه از نظر سن، جنس، میانگین نمره آپاچی و مورتالیتی اختلافی نداشتند (۰۵/۰ p>). میانگین زمان لوله گذاری تراشه تا تراکئوستومی اختلاف معنی دار نبود (۶۳۲/۰ =p). مدت پروسیجر در گروه PDT بدون برونکوسکوپ ۵۴/۳±۴۴/۶ دقیقه و در گروه PDT با برونکوسکوپ ۳۰/۳±۲۵/۹ دقیقه بود (۰۰۱/۰ p<). میزان عوارض در گروه PDT بدون برونکوسکوپی ۱۴ بیمار (۴/۱۰ درصد) و در گروه با برونکوسکوپی ۱۲ بیمار (۹/۸ درصد) بود (۶۸۰/۰ =p).
استنتاج: تراکئوستومی به روش MPDT بدون برونکوسکوپ مانند PDT با برونکوسکوپ بی خطر است.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۸N۲۰۱۶۰۲۲۹۷۷۵۲IRCT