سابقه و هدف: مسمومیت‌های عمدی ناشی از دارواز شایع‌ترین روش‌های اقدام به خودکشی می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی‌های جمعیت شناختی و شناخت الگوی اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و از طریق جمع‌آوری اطلاعات از پرونده پزشکی موارد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی در فاصله سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ در بیمارستان ۵ آذر گرگان صورت گرفته است. آنالیز اطلاعات از طریق نرم افزار Stata نسخه ۱۱ و آزمون پیرسون کای اسکوار انجام شده است.

یافته‌ها: در طی هفت سال بررسی، ۴۴۲ مورد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی ثبت گردیده که ۲۴۴ نفر(۲/۵۵ درصد) زن و۲۲۹ نفر آن‌ها (۸/۵۱ درصد) سن بین ۲۰ تا ۲۹ سال داشتند. میانگین سنی ۱۴/۸ ±۵۴/۲۴ سال بود و اکثریت ساکن شهر بوده‌اند (۷۹ درصد). هم‌چنین ۲۲۴ نفر(۲/۵۵ درصد) مجرد و۲۴۸ نفر (۱/۵۶ درصد)دارای تحصیلات متوسطه بوده‌اند. مسمومیت‌ها غالباٌ در تابستان رخ داده بود (۷/۲۸ درصد). در بین داروهای مصرف شده، آرام بخش- خواب‌آورها به ویژه بنزودیازپین‌ها شایع ترین بود (۵/۴۷ درصد) و بعد از آن‌ها داروهای نارکوتیک (۵/۲۶ درصد) و ضدافسردگی ها (۴/۱۷ درصد) قرار داشتند. در نهایت ۳ بیمار فوت شده بود (۶۸/۰ درصد) واختلافات خانوادگی مهم‌ترین علت اقدام به خودکشی بوده است (۸/۴۶ درصد).

استنتاج: داروهای آرام بخش- خواب آور با محوریت بنزودیازپین‌ها مهم‌ترین عامل اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی بوده است که در نسل جوان، افراد مجرد و کسانی که از اختلافات خانوادگی رنج می‌برند بیش‌تر مشاهده می‌گردد.