---

سابقه و هدف: کیفیت زندگی به درک هر فرد از موقعیت خود در زندگی گفته می‌شود که با توجه به زمینه فرهنگی و سیستم ارزشی که در آن زندگی می‌کند، تعیین می‌شود. هدف ما تعیین میزان رضایت‌مندی از کیفیت زندگی در دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و دانشجویان منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری و بررسی تأثیر عوامل مختلف بر آن بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی، بر روی ۸۵۳ دانشجو که ۳۵۶ نفر آن‌ها دانشجوی پزشکی و ۴۹۷ نفر آن‌ها دانشجوی منابع طبیعی بودند، انجام شد. پرسشنامه‌های بهره‌مندی و خوشنودی از کیفیت زندگی و جمعیت شناختی در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌های پرسشنامه‌ها با روش‌های آماری test-t و ANOVA، مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میزان خوشنودی و بهره‌مندی از کیفیت زندگی در دانشجویان پزشکی به طور معنی‌داری کمتر از دانشجویان منابع طبیعی بود(۰۰۲/۰ p=). میزان خوشنودی در دانشجویان دارای وضعیت اقتصادی بهتر (۰۳/۰ p=)، ساکن در منزل والدین (۰۰۹/۰ p=)، دانشجویان سال اول پزشکی (۰۱۹/۰ p=) و سال اول منابع طبیعی (۰۰۰/۰ =p) و دانشجویان جوان‌تر (۰۰۱/۰ p=) بیشتر بود. استنتاج: کاهش میزان خوشنودی و بهره‌مندی از کیفیت زندگی در طول دوران تحصیل، هشداری به مسئولین امور آموزشی و رفاهی دانشجویان می‌باشند. عدم رضایت دانشجویان از وضعیت زندگی ممکن است سبب کاهش کیفیت کاری آنان شود و در مورد دانشجویان پزشکی، آن‌ها را از نظر سلامت جسمی و روانی به الگوهای ضعیفی برای بیماران خود تبدیل می‌کند.