---

سابقه و هدف: یکی از موضوعات علم جمعیت شناسی که اغلب برنامه‌ریزی‌های توسعه اجتماعی- اقتصادی به آن نیاز دارند، جدول عمر می‌باشد. حاصل جدول عمر، امید به زندگی می‌باشد که روند تغییرات آن در طول زمان نتیجه اصلی عملکرد نظام سلامت را نشان می‌دهد. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی از نوع اپیدمیولوژی بوده است. داده‌ها به روش مستقیم با استفاده از اطلاعات مرگ و میر (آمار موجود در مرکز بهداشت شهرستان ساری و جمعیت ثبتی در طی سال‌های ۸۴ تا ۸۹ جمع‌آوری شده است. امید به زندگی با توجه به تهیه جدول جاری عمر به تفکیک جنس بر اساس میزان مرگ و میر اختصاصی سنی و احتمالات بقا در گروه‌های سنی وتعداد جمعیت در طول سال‌های ۸۴ تا ۸۹ محاسبه گردیده است. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که بیش‌ترین امید به زندگی برای مردان در سال ۸۶ با ۵۲/۷۶ سال و بیش‌ترین امید به زندگی برای زنان در سال ۸۴ با ۶۸/۷۹ سال به‌دست آمد. امید به زندگی زنان به طور معنی‌داری از امید به زندگی مردان بیش‌تر به‌دست آمد. استنتاج: باتوجه به‌یافته‌ها تغییرات امید به زندگی درطول ۶ سال روندی افزایشی داشته است. بنابراین توجه به شاخص‌های سلامت در بدو تولد، سلامت روان و بهداشت در زنان، کاهش سوانح و غیره از معیارهای افزایش امید به زندگی می‌باشد.