جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای شاهرخی

طوبی غضنفری ، سمیه شاهرخی ، محسن ناصری ، محمدرضا جلالی ندوشن ، رویا یارایی ، مژگان کاردر ،
دوره ۱۶، شماره ۵۵ - ( آذر ۱۳۸۵ )
چکیده

سابقه و هدف: امروزه از روش های درمانی متعددی همانند جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی، هورمون درمانی و ایمنی درمانی برای درمان ملانوما بدخیم استفاده می شود، ولی متاسفانه در اکثر موارد پاسخ به درمان بسیار ضعیف بوده و اغلب همراه با اثرات جانبی نامطلوب می باشد. عدم پاسخ مطلوب به درمان و رشد سریع این بیماری محققین را به تلاش جهت دستیابی به داروهای موثرتر با اثرات جانبی کم تر واداشته است. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره آبی ترکیب گیاهی ACA۱ بر سلول های ملانومایی انسان رده SK-MEL۳ با الهام از طب سنتی و با استفاده از یک گیاه بومی ایرانی طراحی گردیده است.
مواد و روش ها: رده سلولی مورد استفاده از بانک سلولی انستیتوپاستور ایران تهیه و تحت شرایط کنترل شده کشت داده شد. پس از چند مرتبه عبور سلول ها در فلاسک های کشت، سلول ها به صفحات کوچک ۹۶ خانه منتقل گردیدند؛ به طوری که در هر خانه ۰۰۰/۲۰ سلول در محیط RPMI حاوی ۱۰ درصد FBS قرار گرفت. سلول ها در مجاورت غلظت های مختلف (۵ , ۲ , ۱ , ۰,۲ , ۰.۱ , ۰.۰۵ , ۰.۰۲ , ۰.۰۱ mg/ml) ACAl که در RPMI دارای FBS حل شده بود، قرار گرفتند کشت یکسری از سلول ها با تمامی شرایط، بدون حضور دارو به عنوان کنترل در فاصله های زمانی ۲۴ ، ۴۸ و ۷۲ ساعت انجام شد و میزان اثر کشندگی سلولی با استفاده از آزمون (sigma) MTT بررسی شد.
یافته ها: یافته های این مطالعه نشان می دهد که ACA۱ دارای اثر کشندگی وابسته به غلظت و زمان بر رده سلول سرطانی ملانومای انسان می باشد و این اثر با بیش ترین غلظت به کار رفته (۵ mg/ml) در ۲۴ ساعت ۴۷ درصد، در ۴۸ ساعت ۶۵ درصد و در ۷۲ ساعت ۷۱ درصد بوده است.
استنتاج: برای نتیجه گیری قطعی، انجام مطالعات بیش تر بر رده های سلولی دیگر و مدل های حیوانی و پس از آن مطالعات کارآزمایی بالینی ضروری می باشد.

فرهود قاضی فیروزسالاری، نادر شاهرخی، محمد خاکساری حداد، غلامرضا اسدی کرم، جابر آتش بار،
دوره ۲۸، شماره ۱۵۹ - ( فروردین ۱۳۹۷ )
چکیده

سابقه و هدف: سایتوکاینها طیف وسیعی از فرایندهای پاتولوژیکی و بیولوژیکی را تنظیم میکنند و نقش مهمی در آسیبهای کبدی دارند. عوامل التهابی و اکسیدانی از علل مهم آسیبهای کبدی میباشند. از آنجاییکه شیلاجیت به عنوان یک عامل ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی شناخته میشود، لذا هدف اصلی این مطالعه تعیین اثر شیلاجیت بر سطح سایتوکاینهای پیشالتهابی و ضد التهابی در آسیب کبد میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، ۸۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو دسته A و B تقسیم شدند که هر دسته شامل ۵ گروه کنترل، استامینوفن(A)  و یا انسداد مجرای صفراوی (B)، دوز کم مومیایی، دوز زیاد مومیایی و حلال میباشند. تمامی گروه ها به جز گروه کنترل، در دستهA ، ۵۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم استامینوفن به صورت داخل صفاقی دریافت کردند و در دسته B، انسداد مجرای صفراوی انجام شد. سپس در دستهA  پس از ۲ ساعت و در دسته B، هفت روز بعد از آسیب، به مدت یک و شش روز به ترتیب گروهای تحت درمان mg/kg ۱۵۰ وmg/kg ۲۵۰ شیلاجیت و گروه حلال، آب مقطر به عنوان حلال شیلاجیت دریافت کردند. پس از اتمام دوره درمان، نمونهی کبد جهت انجام آزمایشات تهیه شد.
یافتهها: درمان با دوز کم شیلاجیت، میزان سطحIL-۱۰ ،IL-۶ ، IL-۱β وTNF- α  که با مصرف تک دوز ۵۰۰ میلیگرم بر لیتر استامینوفن افزایش یافته بود، را کاهش داد (۰۵/۰p<).
استنتاج: شیلاجیت در کاهش التهاب و آسیبهای کبدی ناشی از مصرف دوز زیاد استامینوفن موثر است.
 



صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb