فرزاد قشلاقی، هادی هاشمی، شادی حداد، رخساره معمار،
دوره ۳۲، شماره ۲۰۹ - ( خرداد ۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: امروزه با توجه به در دسترس بودن گیاهان در محیط وافزایش مصرف آن‌ها به قصد درمان، مسمومیت‌های گیاهی افزایش یافته است. لذا با توجه به موقعیت جغرافیایی اصفهان و عدم انجام پژوهشی در این خصوص، نیاز به مطالعه ای با معرفی انواع مسمومیت با گیاهان راکاملا توجیه می‌کرد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی داده‌های بیماران مسموم با گیاهان سمی بیمارستان خورشید اصفهان (مرکز ارجاعی مسمومین استان اصفهان) در طی سال‌های ۱۳۹۸- ۱۳۸۹ جمع‌آوری شد. اطلاعات دموگرافیک، بالینی، پاراکلینیکی و درمانی بررسی شدند.
یافته‌ها: در۷۲ بیمار با مسمومیت گیاهی، شایع‌ترین عامل مسمومیت، گیاهان ناشناخته (۲۹ درصد) و بعد از آن مسمومیت با دانه کرچک (۲۲/۲ درصد) و داتوره (۱۶/۶ درصد) بود. عمده بیماران مرد بودند (۶۰ درصد) و بیش‌ترین میزان مسمومیت در بازه سنی ۳۹-۲۰ سال بود. مسمومیت آگاهانه اغلب با داتوره (۴۶/۷ درصد) و در گروه سنی ۱۹-۱۰ سال و مسمومیت تصادفی بیش‌تر با گیاهان ناشناخته (۳۴/۱ درصد) و در گروه سنی ۹-۰ سال گزارش شد. مسمومیت به قصد درمان اغلب با گیاهان ناشناخته و دانه کرچک (۶۱/۶درصد) بود. مسمومیت به قصد خودکشی با خرزهره (۶۶/۷ درصد) رخ داده بود. در زمان بستری بیماران مسموم با داتوره، اغلب تاکی کاردی (۵۸ درصد) و مردمک های میدریاز (۹۱ درصد) داشتند. در بیماران مسموم با دانه کرچک، علایم غالبا گوارشی و شامل تهوع و استفراغ (۹۴ درصد) بود. اکثر بیماران در فاصله کم‌تر از ۲۴ ساعت مرخص شده بودند. هیچکدام از بیماران نیاز به تجویز آنتی دوت و اینتوبیشن نداشتند و همه بیماران با اقدامات حمایتی و بهبودی کامل مرخص شدند.
mazums.ac.ir