لطف اله داوودی، امیر محمد اسکندری، اکبر حسین نژاد، بهاره مؤید احمدی، ایمان حقانی،
دوره ۳۳، شماره ۱ - ( ویژه‌نامه شماره یک - آبان ۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: زیگومایکوزیس (موکورمایکوزیس) یک عفونت قارچی نادر با عوارض و مرگ‌ومیر بالا است. این مطالعه با هدف بررسی بالینی و پاراکلینیکی موکورمایکوزیس در بیماران بستری در بیمارستان‌های بوعلی ساری و رازی قائم‌شهر، استان مازندران، ایران انجام شد.
مواد و روش‌ها: در مطالعه توصیفی- مقطعی و گذشته‌نگر حاضر، پرونده بیمارانی با موکورمایکوزیس اثبات‌شده یا احتمالی که از ۲۰ مهر ۱۳۹۰ تا ۲۰ آبان ۱۳۹۷ در بیمارستان‌های بوعلی ساری و رازی قائم‌شهر بستری شده بودند، بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های T Student و آزمون دقیق فیشر و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۷ استفاده شد. ۰/۰۵ £ p به‌عنوان سطح معنی‌داری درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: از ۳۳ بیمار مورد بررسی ۱۸ بیمار(۵۴/۵۵درصد) زن و ۱۵ بیمار (۴۵/۴۵ درصد) مرد بودند. هم‌چنین میانگین سنی بیماران ۴۸/۸ بود. در بین علائم و نشانه‌های بیماری بیش‌ترین موارد مربوط به سردرد بود. دیابت با ۹۳/۳ درصد (۲۸ نفر) شایع‌ترین بیماری زمینه‌ای را در این بیماران تشکیل می‌داد. میزان مرگ‌ومیر بیماران ۴۸/۴۸ درصد بود که ۲۵ درصد موارد مربوط به موکورمایکوزیس می‌شد. دو جنس Mucor و Rhizopus شایع‌ترین عوامل جداشده در نه مورد کشت مثبت بودند.
استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، افراد دیابتی بیش‌تر از دیگران در معرض خطر موکورمایکوزیس قرار دارند و با کنترل و کاهش دیابت در افراد جامعه می‌توان میزان بروز موکورمایکوزیس را به‌طور قابل توجهی کاهش داد. هم‌چنین درمان جراحی، در کنار درمان به‌موقع دارویی، باعث بیش‌ترین میزان بقا می‌شود.
mazums.ac.ir