---

سابقه و هدف: ترمیم‌های کامپوزیت خلفی به دلیل انقباض ناشی از پلیمریزاسیون دچار ریزنشت می‌شوند. در سال‌های اخیر کامپوزیت‌های با پایه سایلوران که انقباض پایینی دارند جهت کاهش ریزنشت معرفی شده‌اند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر سه تکنیک پر کردن مختلف بر میزان ریزنشت جینجیوالی کامپوزیت با پایه سایلوران در ترمیم‌های کلاس IIمی‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی حفرات کلاس II در سطوح مزیال و دیستال ۴۰ دندان پرمولر سالم انسانی تهیه شد. کف جینجیوال حفرات ۱ میلی‌متر زیر محل اتصال مینا و عاج قرار داشت. اندازه حفرات در بعد باکولینگوال ۳ میلی‌متر و در کف جینجیوال عمق اگزیال ۵/۱ میلی‌متر بود. نمونه‌ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. نمونه‌های گروه ۱ (گروه کنترل) به صورت لایه لایه توسط کامپوزیت با پایه سایلوران (Filtek P۹۰) ترمیم شدند. گروه‌های ۴، ۳ و ۲ به ترتیب با تکنیک ساندویچ با استفاده از لاینرهای گلاس فایبر، کامپوزیت قابل سیلان و گلاس آینومر مدیفیه شده با رزین ترمیم شدند. پس از پرداخت ترمیم‌ها و ترموسایکلینگ نمونه‌ها به مدت یک هفته در محلول فوشین بازی ۲ درصد قرار گرفتند. سپس ریزنشت ترمیم‌ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی ۴۰ برابر بررسی شد یافته‌ها توسط آزمون کروسکال والیس آنالیز شدند (۰۵/۰< p). یافته‌ها: در آنالیز آماری هیچ تفاوت معنی‌داری بین ریزنشت گروه‌های مختلف نشان داده نشد (۲۴۳/۰= p). استنتاج: به کارگیری گلاس فایبر، کامپوزیت قابل سیلان و گلاس آینومر مدیفیه شده با رزین تاثیری در افزایش سیل لبه جینجیوال در ترمیم‌های کلاس II کامپوزیت با پایه سایلوران ندارد.