---

سابقه و هدف: در ایران تاکنون تحلیل مکانی مرگ‌های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی انجام نشده است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی توزیع جغرافیایی و تحلیل مکانی مرگ‌های بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه آینده‌نگر و مبتنی بر بیمارستان است. در این پژوهش از اطلاعات مرگ و میر ناشی از سکته قلبی سامانه ملی ثبت سکته‌های قلبی کل کشور در سال ۱۳۹۲ استفاده شد. برای تحلیل مکانی مرگ‌ها ازضریب خودهمبستگی مکانی و آماره‌های LISA و Global Moran's I و Getis-Ord و برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار Stata و ArcGIS۹,۳ استفاده شد. یافته‌ها: در طی یک سال مورد بررسی، ۲۰۷۵۰ نفر به علت سکته قلبی در بیمارستان‌های ایران بستری شدند. از میان بیماران بستری شده ۲۵۱۱ بیمار (۱/۱۲درصد) فوت نموده بودند. میانگین و انحراف معیار سن رخداد مرگ ۲/۱۵ ± ۲/۶۵ سال بود. بروز مرگ بیمارستانی ناشی از سکته قلبی در ایران از الگوی خاصی تبعیت نکرده و الگوی بروز مرگ‌ها به صورت تصادفی بود (۱۲۶/۰ p= ، ۱۴۱/۰ Moran's Index:). بالاترین میزان بروز استانداردشده مرگ و میر بیمارستانی سکته قلبی در یک صدهزارنفر جمعیت در استان اردبیل(۳۱)، خراسان شمالی (۷/۲۳)، یزد (۲/۲۰)، آذربایجان غربی (۱/۱۹) و خوزستان (۴/۱۸) بود. کم‌ترین میزان بروز مرگ بیمارستانی سکته قلبی در استان‌های سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی بود. استنتاج: این مطالعه ضمن گزارش میزان بروز مرگ‌های بیمارستانی سکته قلبی در استان‌های ایران، از فرضیه تصادفی بودن الگوی بروز مرگ‌های بیمارستانی سکته قلبی در ایران حمایت می‌کند.