نیلوفر کلانتری نژاد، محمد مهدی باقری، حسین قائدامینی، مهدی کلانتری نژاد، راحله امیر زاده، فاطمه یزدی، المیرا سالاری،
دوره ۳۲، شماره ۲۱۰ - ( تیر ۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: نوزادان مبتلا به پرفشاری ریوی پایدار(PPHN) سه برابر بیش‌تر از سایر نوزادان در معرض بستری مجدد یا مرگ‌و‌میر پس از ترخیص هستند. این بیماری هزینه بالایی به والدین و نظام سلامت تحمیل می‌کند. در این مطالعه برای اولین بار شیوع و عوامل مرتبط با PPHNدر نوزادان رسیده متولد شده در جنوب شرق ایران بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی پرونده بالینی هریک از ۱۸۵۹ نوزاد متولد‌شده در سال ۱۳۹۹ در بیمارستان افضلی پور کرمان بررسی شد. نوزادان با شرایط بستری از بدو تولد، بیماری‌های مادرزادی قلب و دیگر تشخیص‌های افتراقی PPHN و وجود شواهد بیماری ژنتیکی از مطالعه حذف شدند. سپس نوزادان رسیده با شواهد بالینی PPHN تحت اکوکاردیوگرافی داپلر جهت تایید تشخیص نهایی قرار گرفتند. همچنین داده‌های مربوط به متغیرهای بارداری و زایمان، جنسیت نوزاد، وزن زمان تولد و آپگار دقیقه ۱ و ۵ و حمایت‌های تنفسی پیشرفته گردآوری شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری ۲۵ SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: از مجموع ۲۲۹ نوزاد واجد شرایط ورود به مطالعه، ۳۱ نوزاد (۱۱/۹درصد) مبتلا به PPHN بودند. فراوانی PPHN با زایمان سزارین و آپگار دقیقه‌پنجم ارتباط آماری معنی‌داری داشت(۰/۰۵>P). ارتباط معناداری با سایر عوامل مادری و یا عوامل مربوط به نوزاد یافت نشد(۰/۰۵>P). میانگین میزان پارامترهای تعیین‌کننده پرفشاری شریان ریوی شامل جابجایی آنولوس‌تریکوسـپید، سرعت رگورژیتاسیون تریکوسپید، میانگین فشار و قطر شریان ریوی در گروه زایمان سزارین به‌صورت معنادار بیش‌تر از زایمان طبیعی بود(۰/۰۵>P).
استنتاج: پیشنهاد می‌شود مطالعات تکمیلی آتی بر روی نوزادان جنوب شرق ایران به‌صورت چندمرکزی با بازه زمانی طولانی‌تر و حجم نمونه بیش‌تر اجرا شود تا بررسی دقیق ارتباط وقوع PPHN با عوامل مادری، جنینی و نوزادی فراهم گردد.
mazums.ac.ir