سابقه و هدف: حضور بیش از حد فلزات سنگین در منابع آب به دلیل اثرات سوء بر سلامتی انسان‌ها، سبب نگرانی های بسیار جدی شده است. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی کارایی فرایند انعقاد با پلی‌آلومینیوم سیلیکات کلراید (PASiC) در حذف کروم شش ظرفیتی و کادمیوم از محلول‌های آبی و مقایسه آن ها با استانداردها می‌باشد.

مواد و روش‌ها: آزمایش‌ها به وسیله عمل جار تست با منعقد کننده PASiC انجام شد و دامنه متغیرها از جمله pH (۱۱-۴)، غلظت PASiC (۵/۱۸۷-۱۵ میلی‌گرم بر لیتر)، غلظت فلزات (۱۰۰-۵ میلی‌گرم بر لیتر) و زمان ته‌نشینی(۹۰-۱۰ دقیقه) بررسی گردید. هر یک از مراحل آزمایش‌ها جهت صحت و دقت سه بار تکرار گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که در شرایط بهینه حذف کروم، ماده منعقد کننده PASiC با غلظت ۱۵۰ میلی‌گرم بر لیتر، pH برابر ۵ و زمان ته‌نشینی ۴۵ دقیقه قادر است کروم را از غلظت اولیه ۱۰ میلی‌گرم بر لیتر به ۲۹/۰±۱۱۸/۳ میلی‌گرم بر لیتر کاهش دهد که فراتر از استاندارد تخلیه پساب به آب‌های پذیرنده می‌باشد. در حالی که همین ماده منعقدکننده قادر است کادمیوم را در شرایط بهینه، PASiC با غلظت ۷۵ میلی‌گرم بر لیتر، pH برابر ۸ و زمان ته نشینی ۳۰ دقیقه، کادمیوم را از غلظت اولیه ۵ میلی‌گرم بر لیتر به ۰۱/۰±۰۱۹/۰ میلی‌گرم بر لیتر برساند که کم‌تر از حد استاندارد تخلیه پساب به آب‌های پذیرنده می‌باشد.

استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فرایند انعقاد و لخته‌سازی با استفاده از PASiC در حذف کادمیوم موثرتر از کروم بوده و می‌تواند به عنوان یک روش موثر جهت حذف فلز سنگین کادمیوم به کار رود.

سابقه و هدف: ایمیداکلوپرید، یک حشره‌کش سیستمیک بوده که به طور گسترده جهت کنترل تعداد زیادی از آفات در کشاورزی به کار می‌رود. بنابراین با توجه به اثرات سمی آن، لازم است با روش‌های مناسبی آن را حذف نمود. هدف این مطالعه، ارزیابی کارایی فرایند تجزیه‌ی الکتروشیمیایی در حذف سم ایمیداکلوپرید از محلول‌های آبی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: از یک راکتور شیشه‌ای و ترکیب‌های مختلفی از الکترودها برای انجام آزمایشات ناپیوسته جهت بررسی کارایی فرایند استفاده شد. تأثیر پارامترهای مختلف جهت تعیین شرایط بهینه مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این کار به ترتیب از الکترودهای سرب و استیل ضد زنگ به عنوان آند و کاتد استفاده شد. در ادامه و تحت شرایط بهینه‌ی تعیین شده، کارایی الکترودهای مختلف شامل مس، آهن، آلومینیوم، استیل و گرافیت در حذف سم با هم مقایسه ساده شدند.
یافته‌ها: آنالیزها نشان داد که تحت شرایط بهینه، کارایی روش در حذف ایمیداکلوپرید و COD به ترتیب برابر ۲/۹۷ درصد و ۵۷/۸۸ درصد می‌باشد. داده‌های سینتیکی تبعیت آن از واکنش درجه اول کاذب را نشان داد. در بین الکترودهای بررسی شده نیز بعد از سرب، به ترتیب الکترودهای مس، آهن، استیل، گرافیت و آلومینیوم بیش‌ترین کارایی را نشان دادند. آنالیز طیف‌سنجی مادون قرمز (FTIR) نشان داد که بر اثر تجزیه‌ی سم، گروه‌های عاملی دچار تغییر می‌شود. هم‌چنین نتایج آنالیز GC/MS تجزیه شدن ترکیب را به محصولات پایانی تأیید کرد.
استنتاج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد فرایند الکتروشیمیایی، یک فرایند مؤثر در حذف حشره‌کش ایمیداکلوپرید بوده که تحت شرایط بهینه آزمایشگاهی می‌تواند حدود ۹۷ درصد کارایی در حذف داشته باشد.