---

سابقه و هدف: کلسیفیه شدن رگ‌ها یکی از عوامل مهم در پاتوژنز آترواسکلروز محسوب می‌شود. مطالعات نشان داده است آنزیم آلکالین فسفاتاز فرآیند کلسیفیه شدن رگ‌ها را افزایش می‌دهد. در این مطالعه اثر اسیدگالیک بر بیان ژن آلکالین فسفاتاز در سلول‌های عضلات صاف عروق مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، سلول‌های عضله صاف عروق آئورت انسانی جهت القا کلسیفیه شدن، با بتاگلیسرول فسفات مجاور گردید. سپس این سلول‌ها با غلظت‌های ۱۶۰،۱۸۰ و ۲۰۰ میکرومولار اسیدگالیک به مدت ۲۴، ۴۸ و۷۲ ساعت تیمار شدند. بعد از استخراج RNA و سنتز cDNA، میزان بیان ژن آلکالین فسفاتاز با روش Real Time PCR مورد سنجش قرارگرفت. هم‌چنین فعالیت ویژه آلکالین فسفاتاز درنمونه‌های مورد مطالعه به روش رنگ سنجی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری نان پارامتریکMann-whitney آنالیز و مقایسه شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اسید گالیک در غلظت‌های ۱۶۰ و ۱۸۰ و ۲۰۰ میکرومول پس از ۷۲ ساعت میزان بیان ژن آلکالین فسفاتاز القا شده با بتاگلیسرول را در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب ۹۸/۱، ۰۳/۲ و ۱۶/۳ بار کاهش داده است. فعالیت ویژه آلکالین فسفاتاز نیز پس از تیمار سلول‌ها نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داده است. استنتاج: نتایج ما نشان داد، اسید گالیک بیان ژن و فعالیت ویژه آلکالین فسفاتاز را کاهش می‌دهد. لذا به نظر می‌رسد این ترکیب آنتی‌اکسیدانی احتمالاً با کاهش بیان آلکالین فسفاتاز باعث کاهش کلسیفیه شدن رگ‌ها می‌گردد.

---

سابقه و هدف: اسپرماتوژنز یک فرآیند سازمان‌یافته است که فاکتورهای فراوانی بر کنترل و تنظیم آن اثرگذار هستند. آلکالین فسفاتاز به همراه ژن‌های Gfra۱، Lin۲۸ و Sall۴ از جمله فاکتورهای اصلی دخیل در این فرآیند هستند که با یکدیگر در ارتباط هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه میزان بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز و همچنین ژن‌های Gfra۱، Lin۲۸ و Sall۴ در سلول‌های بنیادی جنینی، اسپرم‌ساز، و شبه جنینی در موش می‌باشد.
مواد و روش‌ها: ابتدا سلول‌های بنیادی اسپرم‌ساز جداسازی شدند و سپس سلول‌های بنیادی جنینی موش و سلول‌های ES-like تهیه شدند. در مرحله بعدی سنجش بیان آلکالین فسفاتاز با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز بررسی‌شد. سپس بررسی بیوانفورماتیکی ژن‌های دارای ارتباط مستقیم انجام شد و برای سنجش بیان ژن‌های Gfra۱، Lin۲۸ و Sall۴ از Fluidigm PCR و همچنین از ایمونوهیستوشیمی، برای بیان Gfra۱، استفاده شد.
یافته‌ها: ژن‌های Gfra۱، Lin۲۸ و Sall۴ بیان مثبت و معنی‌دار (۰/۰۵P<) در سلول‌های بنیادی پرتوان و سلول‌های جنسی داشتند. آلکالین فسفاتاز نیز دارای بیان مثبت در سلول‌های بنیادی جنسی و سلول‌های بنیادی پرتوان بود و در سلول‌های سرتولی و فیبروبلاست‌ها بیان کم و منفی داشت، که نشان از اختصاصی بودن این آنزیم در این رده‌های سلولی دارد.
استنتاج: آلکالین فسفاتاز به همراه ژن‌های Gfra۱، Lin۲۸ و Sall۴، با توجه به ارتباط شبکه‌ای با یکدیگر و بیان آن‌ها در سلول‌های بنیادی پرتوان و رده زایا، می‌توانند به عنوان فاکتورهای تشخیصی برای این رده‌های سلولی استفاده شوند.

 

---

سابقه و هدف: بیماری کبدی یکی از مشکلات جهانی است که با مرگ و میر بالایی همراه می‌باشد. طبق گزارش WHO در حدود ۵۰۰ میلیون نفر در جهان مبتلا به هپاتیت مزمن هستند که باعث مرگ بیش از ۱ میلیون نفر آن‌ها می‌گردد. گیاهان دارویی به‌عنوان یک منبع حیاتی، به طور بالقوه برای پیشگیری و درمان بیماری‌های کبدی به‌کار می‌روند. یکی از گیاهانی که در طب سنتی جهت درمان آسیب‌های کبدی استفاده می‌شود مارچوبه است. بنابراین اثربخشی آن در برابر سمیت کبدی القاشده با پیرولیزیدین آلکالوئیدها (PA) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: در این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﺠﺮﺑﻲ ۶۰ ﺳﺮ ﻣﻮش ﺻحرایی نر آﻟﺒﻴﻨﻮ از ﻧﮋاد وﻳﺴﺘﺎر ﺑﻪ ۶ ﮔﺮوه ده ﺗﺎﻳﻲ  ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ. ﻳﻚ ﮔﺮوه ﺑﻪعنوان ﻛﻨﺘﺮل نرمال سالین در نظر گرفته شد و درﮔﺮوه دوم با ﺗﺘﺮاﻛﻠﺮﻳﺪ ﻛﺮﺑﻦ و در چهار ﮔﺮوه بعدی توسط عصاره پیر گیاه به مدت یک هفته، سمیتﻛﺒﺪی اﻳﺠﺎد ﺷﺪ. از اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﻳﻚ ﮔﺮوه ﺑﻪ‌ﻋﻨﻮان کنترل منفی و ﺳﻪ ﮔﺮوه دﻳﮕﺮ روزاﻧﻪ ﺑﻪ‌ﺗﺮﺗﻴﺐ ۱۰۰،۳۰۰ و ۶۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره مارچوبه به‌صورت خوراکی به‌مدت ۱۴ روز در یافت کردند. درگروه‌های ۱ و۲ و۳ در پایان هفته اول جهت بررسی ایجاد سمیت کبدی و بقیه گروه‌ها در پایان ۲۱ روز، آﻧﺰﻳم‌های آﻻﻧﻴﻦ آﻣﻴﻨﻮﺗﺮاﻧﺴﻔﺮاز( ALT) و آﻟﻜﺎﻟﻴﻦ ﻓﺴﻔﺎﺗﺎز(ALP)، آﺳﭙﺎرﺗﺎت آﻣﻴﻨﻮﺗﺮاﻧﺴﻔﺮا (AST)، هم‌چنین غلظت‌ﻫﺎی ﺳﺮﻣﻲ ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ ﺗﺎم، آلبومین و ﺑﻴﻠﻲ‌روﺑﻴﻦ ﻛﻪ از ﺷﺎﺧﺺ‌ﻫﺎی آﺳﻴﺐ‌ﻫﺎی ﻛﺒﺪی اﺳﺖ، اﻧﺪازه‌ﮔﻴﺮی و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزمون آماری ANOVA ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮدﻳﺪ. هم‌چنین بررسی بافتی از کبد به عمل آمد.
یافته‌ها: دریافت خوراکی عصاره پیر گیاه باعث افزایش مقدار بیلی روبین، ALP،ALT ، AST و کاهش پروتئین تام و آلبومین در مقایسه با گروه کنترل شد. مصرف عصاره گیاه مارچوبه سبب شد این فاکتورها در بیش‌تر موارد به شکل معنی‌داری به گروه کنترل نزدیک گردد. بررسی‌های بافتی نشانگر بهبود نسبی آسیب‌های کبدی ناشی از پیر گیاه توسط عصاره مارچوبه بود.
استنتاج: ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ‌دﻫﺪ ﻋﺼﺎره ﮔﻴﺎه مارچوبه در ﺑﺮاﺑﺮ آﺳﻴﺐ‌ﻫﺎی ﻛﺒﺪی اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ عصاره پیر گیاه دارای اﺛﺮات ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﻲ اﺳﺖ