سابقه و هدف: عملکرد فعال سیستم ایمنی در بیمارانی که به منظور درمان بدخیمی های هماتولوژیک، آنمی آپلاستیک یا ناهنجاری های سیستم ایمنی تحت عمل پیوند مغز استخوان قرار می گیرند توام با تغییرات و مشکلاتی است که هدف از این پژوهش ارزیابی سیستم ایمنی در افراد پیوند شده می باشد.
مواد و روش ها: بررسی سیستم ایمنی بیماران با انجام تست L.T.T، احیایN.B.T و تعیین شاخص های CD۱۹، CD۲۰، CD۲، CD۳، CD۴،CD۸ و CD۵۶ با آنتی بادی منوکلونال جهت ارزیابی کمی و کیفی سیستم ایمنی انجام گرفته است.
یافته ها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۸ نفر زن و ۱۸ نفر مرد) با محدوده سنی ۴ تا ۴۷ سال مورد بررسی قرار گرفتند. سیستم ایمنی در سه ماهه اول پس از پیوند صرف نظر از نوع پیوند و بیماری زمینه ای کاهش شدیدی داشت که پس از آن تعداد و عملکرد سیستم ایمنی رو به افزایش گذاشت. تست فاگوسیتوز در سه ماهه اول پس از پیوند و پس از آن طبیعی بود. سلول های کشنده طبیعی با شاخص CD۵۶ در اولین سه ماهه افزایش داشته و نسبت CD۴ به CD۸ در سه ماه اول کاهش داشت (P<۰,۰۵)، تعداد سلول های B با مارکر CD۱۹ و CD۲۰ در سه ماهه اول کاهش داشته و پس از آن زمان رو به افزایش گذاشت.
استنتاج: حیات مجدد سیستم ایمنی عامل مهمی در سلامت بیماران پیوند شده از عفونت ها می باشد و به نظر می رسد که وجود سلول های طبیعی با شاخص CD۵۶ نقش مهمی در مراقبت ایمنی در زمان های اولیه پس از پیوند دارد. همچنین برقراری مجدد توانایی دفاعی سلول های T در محیط کشت RPMI۳ نقش موثری در مراقبت افراد از بیماری ها دارا می باشد.

سابقه و هدف: عفونت انگل لیشمانیا ماژور می تواند در موشBALB/c ، احشایی شود و در صورت عدم درمان دارویی، حیوان آلوده را از بین ببرد. این انگل باعث آلودگی درشت خواران تک هسته ای (ماکروفاژ) می شود که مسوولیت بلع وحذف انگل را بر عهده دارند. از آن جا که این بیماری باعث سرکوب پاسخ های ایمنی می شود و معلوم شده است که لوامیزول یک داروی تقویت کننده ایمنی است، تصمیم گرفته شد اثر لوامیزول در فرآیند بیماری لیشمانیوز احشایی ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c بررسی شود.
مواد و روش ها: لوامیزول در مقادیر ۱ و ۵/۲ و ۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، به صورت درون صفاقی، ۴ ساعت قبل و دو هفته پس از چالش با انگل عفونت زا به حیوان تزریق شد. سپس رشد زخم پوستی، پاسخ حساسیت شدید تاخیری و فعالیت بلع درشت خواران مورد بررسی قرارگرفت.
یافته ها: قطر زخم و میزان مرگ و میر در گروه هایی که دارو درمانی شده بودند، به طور معنی داری کاهش نشان داد. مطالعه بلع درشت خواران تک هسته ای نیز نشان داد که لوامیزول قادر است فرآیند بلع انگل را افزایش دهد.
استنتاج: نتایج این مطالعه نشان می دهد لوامیزول روند بیماری لیشمانیوز احشایی را در موش حساس BALB/c کنترل می نماید.

سابقه و هدف: تحقیقات حاکی از شیوع سرطان در افرادی است که در نزدیکی خطوط انتقال نیرور زندگی می کنند. بنابراین از اثرات میدان های الکترونیکی بر سلامت بشر نباید غافل ماند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فرکانس های مختلف میدان مغناطیسی بر سیستم ایمنی ذاتی و اختصاصی (ایمنی با واسطه سلولی) می باشد تا با کسب آگاهی در این زمینه بتوان از اثرات این میدان ها برای اهداف درمانی، تقویت و یا حتی سرکوب سیستم ایمنی استفاده نمود.
مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های ماده نژاد BALB/c استفاده شد. موش ها به ۱۰ گروه ۸ تایی تقسیم شدند و به هریک از موش ها (گروه مورد و شاهد) تعداد ۱۰۸ گلبول قرمز (SRBC) در حجم ۰,۱ ml به دو طریق زیر جلدی و داخل جلدی (کف پا) تزریق شد و سپس گروه های مورد (۵ گروه) تحت تاثیر میدان های مغناطیسی با شدت ثابت ۰.۴ میلی تسلا ولی با فرکانس های متفاوت ۰، ۵، ۵۰، ۵۰۰ و ۵۰۰۰ هرتز به مدت ۶ روز متوالی، هر روز به مدت ۸ ساعت قرار گرفتند (هر گروه تحت یکی از فرکانس ها) و گروه های شاهد در همان شرایط ولی در خارج میدان مغناطیسی نگهداری شدند. سنجش ایمنی ذاتی و اختصاص به ترتیب با تست NBT و DTH انجام گرفت. در روز هفتم، از موش های گروه هایی مورد و شاهد خون گیری شد و تست NBT به صورت کیفی و نیمه کمی انجام شد و برای انجام تست DTH در روز هفتم بار دیگر همان مقدار SRBC به کف پای موش ها (گروه های مورد و شاهد) تزریق گردید و بعد از ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت ضخامت کف پای موش ها به وسیله میکرومتر اندازه گیری و ثبت گردید و با استفاده از آزمون آماری تی تست غیر وابسته تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج تست کیفی NBT در تمام گروه ها به جز گروهی که در فرکانس صفر میدان مغناطیسی قرار گرفته بودند اختلاف معنی داری بین گروه های مورد و شاهد نشان داد. در بررسی NBT نیمه کمی در گروه های مورد در مواجهه با فرکانس های ۵، ۵۰، ۵۰۰ و ۵۰۰۰ هرتز نتایج دارای اختلاف معنی داری بود. نتایج حاصل از پاسخ DTH در گروه های مواجهه با فرکانس های ۰، ۵ و ۵۰ هرتز معنی دار نبوده اما در گروه های مواجهه با فرکانس های ۵۰۰ و ۵۰۰۰ هرتز در مقایسه با گروه کنترل در اندازه گیری ۲۴ ساعته به ترتیب اختلاف معنی داری مشاهده شد ولی در اندازه گیری ۴۸ ساعت و ۷۲ ساعت اختلافی مشاهده نشد.
استنتاج: از یافته های تحقیق نتیجه گرفته می شود که فرکانس های ۵، ۵۰، ۵۰۰ و ۵۰۰۰ هرتز پاسخ های ایمنی ذاتی را در موش های ماده نژاد BALB/c کاهش می دهد ولی ایمنی سلولی اختصاصی تغییری نمی کند.