عباسعلی کریم پور، منصوره میرزایی، زهرا رحمانی، امیر اسماعیل نژاد مقدم، عباس نوری، فرشته طالب پور،
دوره ۳۲، شماره ۲۱۱ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: بنزوپیرن(BaP) یک آلاینده محیطی با اثرات ژنوتوکسیسیتی و سرطان‌زایی می‌باشد. آتورواستاتین (ATV)، به عنوان یک داروی پایین آورنده چربی خون، دارای خواص آنتی‌اکسیدانی، ضد التهابی و ضد آپوپتوزی است. این مطالعه به بررسی اثرات آتورواستاتین بر آسیب مزمن کبدی و کلیوی ناشی از بنزوپیرن پرداخت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی موش‌های صحرایی بالغ ماده نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به هفت گروه (۸=n) تقسیم شدند، که شامل گروه کنترل، گروه روغن زیتون، گروه ATV با دوز ۱۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم، گروه‌های BaP، بنزوپیرن با دو دوز ۱۰ و ۲۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم، گروه‌های BaP +ATV، بنزوپیرن (۱۰ و ۲۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) به همراه آتورواستاتین بود. دوره تجویز داروها به مدت ۱۰ روز متوالی و گاواژ بود. یک ماه بعد از تجویز دارو بافت کبد و کلیه حیوانات جهت ارزیابی هیستوپاتولوژیکی بررسی شدند.
یافته‌ها: تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت‌های کبد و کلیه از قبیل ارتشاح سلول‌های التهابی، نشت پلاسما، کاهش اسیدوفیلی سلول‌های کبدی و سلول‌های توبولار کلیه در گروه‌های دریافت‌کننده بنزوپیرن کاملا مشهود بود. دوز ۲۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم آسیب جدی‌تری در مقایسه با دوز ۱۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ایجاد کرد. تیمار حیوانات با آتورواستاتین تغییرات ساختاری در بافت‌های کبد و کلیه را محافظت کرد.
استنتاج: یافته‌های مطالعه نشان داد اثرات تخریبی بنزوپیرن تا یک ماه بعد از تجویز بنزوپیرن باقی می‌ماند. اثرات محافظتی آتورواستاتین در برابر سمیت کبدی و کلیوی ناشی از بنزوپیرن در دراز مدت تایید شد.
mazums.ac.ir