---

سابقه و هدف: با توجه به افزایش بروز بیماری سرطان در سالمندان، تشخیص آن امری اجتناب ناپذیر بوده، لذا آن‌ها به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم با تشخیص سرطان مواجهه می‌شوند و با توجه به صعب العلاج بودن این بیماری، دغدغه ها و نگرانی‌هایی را در بیماران مبتلا به وجود می‌آورد، که شناخت این نگرانی‌ها به کارکنان درمانی کمک می‌کنند تا مراقبت‌های مؤثری را برنامه‌ریزی نمایند. این مطالعه به منظور تبیین و درک دغدغه اصلی بیماران سالمند در مواجهه با تشخیص سرطان طراحی و اجراء شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه کیفی- تحلیلی در سال ۱۳۹۱- ۱۳۹۰ بر روی ۱۰ نفر از سالمندان مبتلا به سرطان که از بیماری خود آگاهی داشته‌اند انجام شد. نمونه‌گیری به صورت هدفمند شروع و با اشباع داده‌ها خاتمه یافت. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه استفاده شد و تمامی مصاحبه‌ها ضبط و بلافاصله دست نویس شدند و داده‌ها با استفاده از تحلیل محتوی به روش قراردادی تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: از مجموع داده‌ها، ۲۴۶ کد اولیه، ۱۰ زیر طبقه و چهار طبقه اصلی به دست آمد. طبقات شامل: احساس ناتوانی در مقابله و سازگاری با بیماری، نگرانی از عدم امکان تأمین هزینه‌های بیماری، احساس طولانی شدن بیماری و احساس داشتن زندگی غیرعادی بود و این چهار طبقه، طبقه اصلی یا درون مایه مشترک طبقات وابسته شدن بود، که به عنوان دغدغه اصلی بیماران سالمند در رویارویی با تشخیص سرطان استخراج شد. استنتاج: یافته‌های تحقیق نشان داد وابسته شدن به دیگران، مهم‌ترین نگرانی بیماران سالمند درزمان مواجهه با تشخیص سرطان و علت بسیاری از تغییرات و دل نگرانی‌های آنان می‌باشد. کارکنان درمانی و پرستاران باید به این مسأله توجه نموده و در برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات خود بر تقویت استقلال این بیماران تمرکز نمایند.

---

سابقه و هدف: سرطان یکی از بیماری‌های شایع و در حال گسترش می‌باشد. به‌طوری که آمارها نشان می‌دهد در منطقه مدیترانه شرقی و ایران، میزان بروز آن در حال افزایش است. لذا با توجه به افزایش تعداد بیماران سرطانی و ماهیت تهدید کنندگی آن و مشکلاتی که برای بیماران و خانواده‌ها ایجاد می‌نماید، لزوم شناخت و درک نیازها و مشکلات بیماران به‌خصوص پس از مواجهه با تشخیص سرطان بسیار مهم و با اهمیت است و درک خواسته‌های بیماران به برخورد مناسب با آن‌ها کمک می‌نماید. این مطالعه با هدف تبیین درک بیماران مبتلا به سرطان از نیازهای آنان در بیمارانی که در مرحله تشخیص بیماری قرار دارند، انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و به روش تحلیل محتوی انجام شد. مشارکت‌کنندگان ۱۹ نفر بیمار، پزشک، پرستار و بستگان درجه یک بیماران بودند که از بین مراجعین به بخش اونکولوژی، کلینیک فوق تخصصی سرطان و یکی از مراکز امداد بیماران سرطانی انتخاب شدند. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف شروع و تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه و یادداشت‌های عرصه استفاده شد. تمام مصاحبه‌ها ضبط و سپس کلمه به کلمه دست‌نویس شدند. یافته‌ها: از ۵۶۵ کد اولیه به دست آمده، با تحلیل داده ها چهار طبقه شامل پشتیبانی توسط خانواده و اطرافیان، ارتباط مؤثر کارکنان درمانی، کمک سازمان‌های امدادرسان و ضرورت اطلاع‌رسانی و آماده سازی بیمار استخراج شد. درونمایه مشترک طبقات حمایت بود که اصلی‌ترین نیاز بیماران مبتلا به سرطان تشخیص داده شد. استنتاج: یافته‌های تحقیق نشان داد بیماران مبتلا به سرطان نیازهای زیادی پس از مواجهه با تشخیص و بیماری سرطان دارند که اولاً شناخت و درک آن‌ها توسط کارکنان بالینی و سیاست‌گزاران بهداشتی و درمانی و ثانیاً ضرورت حمایت همه جانبه از این بیماران، از اهمیت خاصی برخوردار است.