ناهید نقی زاده، شاهین ریاحی ملایری، مهدی روزبهانی، علیرضا خادمی، حسین شیروانی،
دوره ۳۳، شماره ۲۲۶ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: تومورهای مغزی از کشنده‌ترین بدخیمی‌ها می‌باشند و می‌توانند به‌طور مستقیم مغز را درگیر کنند که اغلب با اختلال در عملکردهای اجرایی و حافظه همراه است. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی تمرین استقامتی و مصرف نانوکورکومین برحافظه کوتاه مدت موش‌های مبتلا به تومور مغزی گلیوبلاستومای مولتی فرم بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۳۵ سر موش صحرایی نر سالم نژاد ویستار به‌طور تصادفی به ۷ گروه ۵ تایی شامل گروه کنترل سالم پایه، کنترل سالم ۴ هفته، کنترل سرطان پایه، کنترل سرطان ۴ هفته، گروه سرطان+ نانوکورکومین، سرطان+ تمرین و سرطان+ تمرین+ نانوکورکومین تقسیم شدند. یک هفته پس از تزریق سلول‌های سرطانی در قشر پیشانی، همه حیوانات با انجام تست حافظه و هم‌چنین گاواژ مکمل نانوکورکومین به میزان mg/kg۸۰ (۲۸ روز، ۵ روز در هفته) وارد برنامه اصلی تمرین بر روی نوارگردان (۴ هفته، ۱۸ متر بر دقیقه و ۳ روز در هفته) شدند. در پایان موش‌ها قربانی، داده‌ها جمع‌آوری و نتایج با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی آنالیز گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین استقامتی و مصرف نانوکورکومین به صورت معنی‌داری باعث کاهش حجم تومور درگروه سرطان+ تمرین+ نانوکورکومین شد(۰/۰۰۱ P=). هم‌چنین سبب افزایش معنی‌دار حافظه کوتاه مدت درگروه‌های مورد مطالعه نسبت به گروه سرطان ۴ هفته گردید(۰/۰۰۱ P=).
استنتاج: براساس یافته‌های مطالعه حاضر انجام تمرینات استقامتی به همراه مصرف نانوکورکومین، احتمالا می‌تواند علاوه برکاهش حجم تومور باعث بهبود حافظه کوتاه مدت در موش‌های مبتلا به تومور مغزی شود.
mazums.ac.ir