ایمان امراریان، نورالله صادق زاده، سعید عابدیان کناری، سید محمد عابدی،
دوره ۳۳، شماره ۱ - ( ۸-۱۴۰۲ )
سابقه و هدف: انتخاب لیگاند کمکی، تأثیر عمیقی روی کارایی نشاندار سازی، توزیع بیولوژیکی و توانایی هدفمند تومور برای پپتیدهای کونزوگه با HYNIC نشان‌دارشده با تکنسیوم-m۹۹ دارد. این مطالعه خواص برون تنی و درون تنیHYNIC- [βAla۷-Tle۱۲] neurotensin (۵-۱۳) نشان‌دارشده با تکنسیوم-m۹۹ با استفاده از دو سیستم لیگاند کمکی را مقایسه می‌کند.
مواد و روش‌ها: پس از نشان‌دارسازی، اتصال اختصاصی سلولی، تمایل و ورود سلولی پپتید نشان‌دارشده نسبت به گیرنده‌های نوروتنسینی بر روی رده سلولی HT-۲۹ مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان مطالعات بر روی موش‌های حاوی تومورهای رده سلولی HT-۲۹ انجام شد و تصویربرداری با دوربین گاما از آن‌ها صورت گرفت.
یافته‌ها: بازده رادیو شیمیایی پپتید نشان‌دارشده با لیگاند کمکی تریسین و EDDA/ تریسین بیش از ۹۵ درصد بود و پایداری مطلوبی در محلول و سرم انسانی تا ۲۴ ساعت از خود نشان دادند. ثابت تفکیک پپتید نشاندار با تریسین و EDDA/ تریسین نسبت به گیرنده‌های نوروتنسینی به ترتیب، ۹/۷۶±۵۰/۴۱ و ۴/۰۰±۳۲/۶۶ نانو مولارتعیین شد. تمایل ورود به سلول‌های HT-۲۹ برای پپتید نشان‌دارشده با EDDA/ تریسین تقریبا دو برابر با لیگاند کمکی تریسین طی چهار ساعت پس از انکوباسیون گزارش شد. در توزیع زیستی و تصویربرداری نسبت تومور به عضله در دو ساعت پس از تزریق برای پپتید نشاندار با تریسین و EDDA/ تریسین به ترتیب ۲/۳۰ و ۴/۲۰، ۱/۷۴ و ۲/۲۸، به‌دست آمد.
استنتاج: باوجود ویژگی‌های تقریباً مشابه ازلحاظ رادیو شیمیایی برای هردو کمپلکس پپتیدی، پپتیدی نشاندار با EDDA/ تریسین ازلحاظ شرایط درون تنی ویژگی‌های مناسب‌تری نسبت به تریسین نشان داد.
mazums.ac.ir