سابقه و هدف: افزایش شیوع بیماری دمانس از جمله پیامد‌های دوران سالمندی است، مراقبت از این بیماران با توجه به ماهیت بیماری و وابستگی بالا منجر به مشکلات روانی مراقبان می‌گردد، وجود بیماری منجر به اختلال در عملکرد خانواده می‌گردد، از اینروسنجش عملکرد خانواده ابزار پیش‌بینی‌کننده مناسبی برای سلامت روان خانواده می‌باشد. ارزیابی میزان افسردگی مراقبین سالمندان مبتلا به دمانس و ارتباط آن با عملکرد خانواده هدف پژوهش حاضر بود.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه همبستگی، ۱۵۰ نفر از مراقبین خانوادگی سالمندان دمانس مراجعه‌کننده به انجمن آلزایمرایران از طریق نمونه‌گیری در دسترس در سال ۹۵-۱۳۹۴ انتخاب و پرسشنامه افسردگی بکII و عملکرد خانواده مک مستر را تکمیل کردند.داده‌ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و رگرسیون خطی چند متغیره گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: حدود۲۲%، ۲۱,۳%و۱۴.۷% از مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به دمانس به ترتیب دارای افسردگی خفیف، متوسط و شدید بودند. عملکرد خانواده در همه ابعاد بجز حل مسئله دارای اختلال بوده و بین همه خرده مقیاس‌های عملکرد خانواده با افسردگی مراقبین رابطه منفی و معنی‌دار (۰,۰۰۱ P<) وجود داشت،  نتایج نشان داد ابعاد نقش‌ها، کنترل رفتار، همراهی عاطفی، وضعیت اقتصادی و وضعیت سلامت قادر به پیش‌بینی واریانس افسردگی مراقبین بودند.
استنتاج: با توجه به شیوع علائم افسردگی در مراقبین خانوادگی بیماران دمانس وارتباط عملکرد خانواده با افسردگی آنان، بررسی ابعاد عملکرد خانواده می‌تواند بعنوان یکی از شاخص‌های مهم خانواده‌درمانی و آموزش خانواده‌ها باشد.