---

سابقه و هدف: ناامنی غذایی به مفهوم دسترسی محدود یا نامطمئن به غذای کافی و سالم، یا توانایی محدود برای دستیابی به غذا از راه‌های قابل قبول اجتماعی است. هدف از این مطالعه بررسی امنیت غذایی خانوار و ارتباط آن با وزن‌گیری و عوارض مرتبط با وزن در طول دوران بارداری می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی در سال ۱۳۹۳ روی ۷۰۰ مادر مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی تهران انجام گرفت. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسش‌نامه امنیت غذاییU.S. Department of Agriculture (USDA) و اطلاعات عمومی استفاده شد. در تجزیه و تحلیل آماری نیز آزمون‌های مجذور کا، تی مستقل و رگرسیون لجستیک مورد استفاده قرار گرفتند. یافته‌ها: در مطالعه حاضر شیوع نا امنی غذایی ۸/۳۴ درصد بود. به طوری که ۴/۲۵ درصد از مادران دارای نا امنی غذایی بدون گرسنگی، ۸ درصد دارای نا امنی غذایی با گرسنگی متوسط و ۴/۱ درصد دارای نا امنی غذایی با گرسنگی شدید بودند. بررسی اطلاعات اجتماعی- اقتصادی نشان داد که مادران در خانوارهای نا امن غذایی دارای تحصیلات پایین‌تر و خانه‌دار بودند، هم‌چنین دارای سن کم و تعداد فرزندان بیش‌تری بودند و درآمد کم‌تری داشتند. بر اساس مدل نهایی رگرسیون لجستیک و پس از تعدیل عوامل مخدوش‌کننده نیز مشخص گردید که نا امنی غذایی با ابتلا به دیابت بارداری (۳۳/۳-۳۶/۱ , CI:۱۲/۲OR=)، فشارخون بارداری (۶۷/۲-۰۱/۱ , CI:۶۴/۱OR=) ارتباط دارد. در حالی که ناامنی غذایی با ابتلا به پروتئینوری در طول دوران بارداری ارتباط معنی داری نداشت (۰۵/۰p>). استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زندگی در خانوارهای نا امن غذایی می‌تواند خطر ابتلا به عوارض بارداری را افزایش دهد.

---

سابقه و هدف: به عدم تحمل گلوکزی که برای نخستین بار در دوران بارداری شروع و یا تشخیص داده شود دیابت بارداری می‌گویند. با توجه به اهمیت تشخیص و درمان به موقع این بیماری، این مطالعه برای تعیین میزان شیوع دیابت بارداری در گروه‌های سنی مختلف در شهرستان رزن واقع در استان همدان انجام گردید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی با توجه به اجرای طرح جدید غربالگری و تشخیص دیابت بارداری که به تمام مراکز بهداشتی درمانی کشور اعلام شده است، تمامی ۴۹۳ زن بارداری که به بیماری‌های حاد و مزمن مبتلا نبودند و در سه ماه پایانی سال ۱۳۹۲ برای آزمایشات غربالگری دیابت بارداری به آزمایشگاه مرکزی شهرستان رزن مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. سپس نمونه‌های خون ناشتا، یک و دو ساعت پس از نوشیدن محلول حاوی ۷۵ گرم پودر گلوکز از مراجعین اخذ شد. بالاتر بودن میزان قند خون از دامنه مرجع حداقل در یک مرتبه از سه مرتبه آزمایش، دیابت بارداری در نظر گرفته شد. نتایج با استفاده از محاسبه میانگین و انحراف معیار و آزمون تی بررسی شد. یافته ها: در این مطالعه تعداد ۶۰ نفر (۲/۱۲ درصد) از مراجعین دارای دیابت بارداری تشخیص داده شدند. شیوع دیابت از ۱/۷ تا ۳/۳۳ درصد در سنین مختلف مشاهده شد که موید این موضوع بود که با افزایش سن مادران، دیابت بارداری با درصد بالاتری رخ می‌دهد. استنتاج: اگرچه شیوع دیابت بارداری در شهرستان رزن با شیوعی که از نقاط مختلف گزارش شده است هم‌خوانی دارد اما به نظر می‌رسد که اطلاع رسانی بیش‌تری در زمینه این بیماری لازم است. هم‌چنین انجام مطالعات بر اساس دستورالعمل جدید در مناطق مختلف کشورمان ضروری به نظر می‌رسد.

---

سابقه و هدف: دیابت از اختلالات مهم در بارداری است. پریودنتیت با افزایش فاکتورهای التهابی، به عنوان فاکتور خطر دیابت بارداری مطرح شده است. این مطالعه جهت ارزیابی ارتباط بیماری پریودنتال و فاکتورهای التهابی با دیابت بارداری طراحی گردید.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، تعداد ۲۰۰ خانم باردار ۲۰ هفته یا بالاتر با بارداری تک قلویی (۱۰۰ نفر با اختلال در تست گلوکز و ۱۰۰ باردار با قند نرمال) تحت معاینه دندانپزشکی قرار گرفته و از نظر وجود جنجیوایتیس و پریودنتیت مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان سدیمان گلبول‌های قرمز و CRP نمونه خون افراد مورد مطالعه، اندازه‌گیری شد. جهت آنالیز داده‌ها از نرم افزار SPSS و آزمون‌های  T test independentو کای دو، استفاده شد و سطح معنی‌‌داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: شیوع پریودنتیت در گروه دیابتی، ۳۶ درصد و در گروه کنترل ۲۸ درصد بود (۲۲/۰= p). تمامی موارد پریودنتیت مشاهده شده درجه متوسط داشته و هیچ مورد پریودنتیت شدید مشاهده نشد. ۷۴ درصد از مادران باردار دیابتی و ۸۳ درصد از گروه کنترل، مبتلا به جنجیوایتیس بودند (۱۲/۰= p). ۱۸ درصد از گروه بیماران و ۲۲ درصد از گروه کنترل جینجیوایتیس شدید و بقیه ژنژیویت متوسط تا خفیف داشته‌اند (۴۵/۰= p). ۷۳ درصد افراد دیابتی و ۹۱ درصد افراد با قند نرمال پلاک دندانی داشتند (۰۱/۰= p). سطح فاکتورهای التهابی بین افراد با و بدون پریودتیت و جنجیوایتیس اختلاف معنی‌دار نداشت.

استنتاج: در مطالعه حاضر ارتباطی میان دیابت بارداری، جنجیوایتیس، شدت جنجیوایتیس، پریودنتیت و هم‌چنین فاکتورهای التهابیESR  و  CRPیافت نشد. با توجه به پلاک دندانی کم‌تر در افراد دیابتی، عامل دیگری به جز عدم رعایت بهداشت به عنوان عامل جنجیوایتیس در این افراد مطرح است. به علت تخمین کاذب بالاتر عمق پروب ناشی از هایپرتروفی بافت نرم لثه در بارداری، لازم است جهت ارزیابی پریودنتیت در بارداری، به دنبال معیارهای دقیق‌تری بود.

---

سابقه و هدف: دیابت بارداری عارضه طبی شایع همراه با استرس درک شده بالاست. الزام بیمار به خود‌مراقبتی، موجب تنش‌های فراوانی در زندگی روزمره می‌شود که استفاده از راهبرد‌های مقابله‌ای را به منظور سازگاری ضروری می‌سازد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط رفتار‌های خود‌مراقبتی و راهبرد‌های مقابله‌ای در زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه همبستگی پیش‌بینی‌کننده می‌باشد که بر روی ۴۰۰ زن مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مراکز بهداشتی- درمانی در سال ۱۳۹۴ در شهر مشهد انجام شد. داده‌‌ها به وسیله پرسشنامه اطلاعات فردی، خود‌مراقبتی بر‌گرفته از مقیاس خلاصه فعالیت‌های خود‌مراقبتی (SDSCA) توبرت و گلاسگو و پرسشنامه راهبرد‌های مقابله‌ ای فولکمن و لازاروس جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، مدل رگرسیون خطی عمومی و رگرسیون چندگانه صورت گرفت.

یافته‌ها: در این مطالعه، ۳۱۲ نفر (۷۸ درصد) از زنان مبتلا به دیابت بارداری از راهبرد مقابله ‌ای مسأله مدار استفاده می‌‌کردند و ۲۶۱ نفر (۲/۶۵ درصد) خود‌مراقبتی متوسط داشتند. نتایج آزمون پیرسون نشان داد، بین راهبرد مقابله‌‌ای مسأله مدار با خود‌مراقبتی، همبستگی مستقیم معنی‌دار وجود دارد (۰۰۰۱/۰>p، ۲۱/۰=r)؛ ولی، با راهبرد مقابله‌‌ای هیجان مدار رابطه خطی معنی‌داری نداشت (۲۰۰/۰=p، ۰۶/۰=r) و بر اساس مدل رگرسیون خطی عمومی، فقط راهبرد مقابله‌‌ای مسأله مدار به عنوان متغیر پیش‌بینی‌کننده خود‌مراقبتی محسوب می‌شود (۰۰۰۱/۰>p، ۳۴۵/۰=β، ۱۴۰/۲۰=F).

استنتاج: بر اساس یافته‌های پژوهش، کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی، به خصوص ماما‌ها، با تشویق زنان مبتلا به دیابت بارداری، برای به‌کار‌گیری راهبرد مقابله ‌ای مسأله مدار برای مقابله با استرس، می‌توانند موجب ارتقای خود‌مراقبتی آنان شوند.

---

سابقه و هدف: رضایت‌مندی جنسی تجربه خوشایند و یا رضایت‌مندی یک فرد و یا یک زوج در طول هر مرحله از فعالیت جنسی طبیعی اعم از میل جنسی، انگیختگی جنسی یا ارگاسم می‌باشد که در اثر تغییرات فیزیکی و روان‌شناختی متعدد دوران بارداری دست خوش تغییر می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایت‌مندی جنسی زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری بوده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی ۱۵۰ زن باردار مراجعه‌کننده به مرکز آموزشی درمانی صیاد شیرازی شهر گرگان در سال ۱۳۹۱ در دو گروه مبتلا به دیابت بارداری و گروه کنترل باردار غیر دیابتی با نمونه‌گیری غیر احتمالی و در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش در این مطالعه شامل پرسش‌نامه ۳۵ سوالی رضایت‌مندی جنسی ENRICH هنجار شده در ایران و پرسش‌نامه  Female Sexual Function Index(FSFI) بود.

یافته‌ها: میزان رضایت‌مندی زناشویی با پرسش‌نامه ENRICH در زنان باردار دیابتی ۱۰ ±۶۱ و در حد متوسط و بالا بود و بر اساس پرسش‌نامه FSFI میانگین نمره عملکرد جنسی زنان باردار دیابتی ۴ ± ۲۴ بود که در رده نامطلوب قرار داشت. میزان رضایت‌مندی در گروه سنی ۲۵ تا ۳۰ سال نسبت به سایر گروه‌ها بیش‌تر بود ولی از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.

استنتاج: بین میزان رضایت‌مندی زناشویی در زنان باردار دیابتی با زنان باردار غیر دیابتی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد و در هر دو گروه در حد متوسط وبالا قرار دارد اما عملکرد جنسی در زنان باردار دیابتی در حد نامطلوب می‌باشد که احتمالاً به دلیل هم زمانی بارداری ودیابت قابل توجیه است.

---

سابقه و هدف: روش بررسی تک مرحله‌ای ۷۵ گرم گلوکز، به عنوان جایگزین روش کلاسیک دو مرحله‌ای تشخیص دیابت بارداری معرفی شده است. این مطالعه جهت بررسی میزان شیوع دیابت بارداری بر اساس معیار جدید و ارزیابی پیامدهای مادری و جنینی آن طراحی گردید.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ۲۷۱ خانم باردار مراجعه‌کننده به بیمارستان جواهری تهران در نیم سال دوم ۱۳۹۴ ، تست ۷۵ گرمی گلوکز را در طی بارداری انجام دادند. میزان فراوانی متغیرها با ضریب اطمینان ۹۵ درصد (CI۹۵%) محاسبه شد. آنالیز داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS ۲۱ (جهت مقایسه متغیرهای کمی T student t-test و متغیرهای کیفی تست کای دو) انجام گرفت.

یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد بررسی، ۶/۴±۵/۳۰ سال بود. میزان شیوع دیابت بارداری براساس معیار جدید ۲۴ درصد برآورد شد. تنها ۴/۱۵ درصد از افراد دیابتی شناسایی شده با این روش، نیازمند درمان دارویی بودند. سن، نمایه توده بدنی، سابقه مثبت خانوادگی دیابت و سابقه دیابت بارداری با بروز دیابت بارداری رابطه معنی‌دار آماری داشتند (۰۵/۰p-<). ابتلا به فشار خون بالای بارداری در مادران مبتلا به دیابت بارداری به طور معنی‌داری از مادران سالم بالاتر بود (۰۰۳/۰p=). دو گروه مادران سالم و مادران مبتلا به دیابت بارداری از لحاظ دیگر عوارض جنینی اختلاف معنی‌دار آماری نداشتند.

استنتاج: با توجه به شیوع بالای دیابت بارداری در این مطالعه و نظر به این که تنها تعداد کمی از افراد مبتلا، نیازمند درمان دارویی بودند و عوارض جنینی اختلاف معنی‌دار آماری بین دو گروه نداشت، لازم است میزان فایده و مقرون به صرفه بودن معیار جدید مورد ارزیابی قرار گیرد و جهت رسیدن به این هدف، مطالعات گسترده‌تری مورد نیاز است.

---

دیابت حاملگی به‌عنوان اصلی‌ترین اختلال متابولیک دوران بارداری روند رو به رشدی را در سال‌های اخیر ازنظر شیوع داشته است. امروزه شرایط متابولیک محیط داخل رحمی، عامل خطر حیاتی برای ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی-عروقی محسوب می‌شود. شواهد این برنامه‌ریزی جنینی و سهم آن به‌عنوان یکی از ریشه‌های تکاملی بیماری‌های انسانی، یکی از مهم‌ترین دلایل اهمیت حیاتی بهبود کنترل متابولیسم گلوکز در مادر باردار، تعیین سایر مواد مغذی، تأکید بر اقدامات کاهش وزن قبل از بارداری، مصرف رژیم غذایی سالم و پیش‌گیری از وزن‌گیری بیش‌ازحد در دوران بارداری است. درمان پزشکی تغذیه‌ای درمان اولیه دیابت بارداری است و مشکل چاقی به‌عنوان چالش بزرگ در مشاوره بیماران و اقدامات مداخله‌ای در دوران بارداری می‌باشد. جمعیت در حال حاضر دنیا، شامل نسبت بالاتر از زنانی است که شاخص توده بدنی قبل از بارداری و وزن‌گیری حین بارداری آن‌ها در تمام زیرگروه‌های جمعیتی افزایش یافته است. در مقاله حاضر سعی بر آن شده است که به‌صورت اجمالی، مطالعات دریافت غذایی و مداخلات رژیم غذایی بر پایه فیزیوپاتولوژی دیابت بارداری، از دیدگاه علم تغذیه موردبحث و بررسی قرار گیرد.

---

سابقه و هدف: شواهد ضد و نقیضی منتشر شده است که نشان می‌دهد دیابت شیرین بارداری خطر بروز سقط خود به خودی را افزایش می‌دهد. با توجه به این موضوع، هدف مطالعه‌ی مروری متاآنالیز حاضر بررسی ارتباط بین دیابت شیرین بارداری با سقط خودبه‌خودی بود.
مواد و روش‌ها: مقالات مرتبط با استفاده از جستجو در پایگاه های اطلاعاتی ملی و بین المللی از بهمن ۱۳۷۸ تا اردیبهشت ۱۳۹۵ شناسایی شدند. مقالات واجد شرایط بعد از کنترل ارزیابی کیفیت وارد مطالعه متا آنالیز شدند. برای محاسبه هتروژنیسیته از آزمون کوکران تست (Q) و I۲ استفاده شد. از آن‌جایی که نتایج هتروژنیسیته بودند برا ی برآورد ارتباط بین دیابت شیرین بارداری با خطر ماکروزومی از مدل اثر تصادفی استفاده گردید. همه آنالیزها با استفاده از نرم افزار Stata انجام شد.
یافته‌ها: براساس نتایج ۲۶ مطالعه بررسی شده در ۲۲۸۰ زن باردار با دیابت شیرین بارداری، ۴۸۱ نفر دارای سقط جنین بودند در حالی که در ۲۴۱۴۵ زن باردار بدون دیابت شیرین بارداری، ۲۳۸۶ سقط جنین مشاهده شد. از آن‌جایی که بین مطالعات هتروژنیتی وجود داشت (۳۰,۶Q=، ۶۸,۳I-square=، ۰,۰۰۱>P-value). براساس یافته‌های این مدل، نسبت شانس کلی سقط جنین در گروه زنان باردار با دیابت شیرین بارداری ۳ برابر بیش‌تر از گروه زنان باردار بدون دیابت شیرین بارداری بوده است (۸۲/۳، ۳۸/۲ با فاصله اطمینان ۹۵ درصد، ۰۱/۳:OR).
استنتاج: با کنترل و غربالگری مناسب زنان باردار از لحاظ دیابت شیرین بارداری شاید‌ بتوان احتمال سقط خودبه‌خودی را کاهش داد.

---

سابقه و هدف: توصیه بر این است که تمامی خانم‌های باردار، تحت غربالگری دیابت قرار گیرند. در این راستا دو راهبرد پیشنهاد می گردد که هنوز برتری این دو، نسبت به یکدیگر روشن نیست. مطالعه حاضر به بررسی شیوع دیابت بارداری بر اساس روش‌های تک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای در خانم‌های باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی روستاهای شهرستان ساری طی سال‌های ۹۱ و ۹۳ پرداخته است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی با مراجعه به خانه‌های بهداشت روستایی، پرونده زنان باردار مربوط به سال‌های ۹۱ و ۹۳ که به ترتیب غربالگری بر اساس تک مرحله‌ای (تست ۷۵ گرمی) و دو مرحله‌ای (تست ۵۰ گرمی و ۱۰۰ گرمی) صورت می‌گرفت، طبق نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات دموگرافیک بیماران و هم‌چنین نتیجه آزمایشات از پرونده استخراج شد و میزان فراوانی و نسبت شانس با فاصله اطمینان ۹۵ درصد محاسبه گردید.
یافته‌ها: تعداد ۶۲۷ نفر (۳۱۷ نفر گروه تک مرحله‌ای، ۳۱۰ نفر گروه دو مرحله‌ای) وارد مطالعه شدند. میانگین
سنی در روش تک مرحله‌ای ۱/۴±۶/۲۶ و در روش دو مرحله‌ای ۴±۵/۲۶ سال بود (۸۴۳/۰p=). میانگین نمایه توده بدنی، سابقه فامیلی دیابت، سابقه دیابت بارداری و سابقه رایمان نوزاد ماکروزم بین دو گروه اختلاف معنادار نداشت. شیوع
دیابت بارداری در روش تک مرحله‌ای ۵/۳۸ درصد (CI۹۵%:۳۳,۱-۴۴.۱) و در گروه دو مرحله‌ای ۲/۴ درصد (CI۹۵%:۲,۳-۷.۱) برآورد گردید (۰۰۰۱/۰>(p. OR=۱۴,۳ (CI۹۵%: ۷.۸-۲۶.۰)
استنتاج: شیوع دیابت بارداری بر اساس روش تک مرحله ای نسبت به دو مرحله‌ای چندین برابر برآورد می‌شود. لازم فواید مادری و جنینی این روش مورد ارزیابی دقیق‌تری قرار گیرد.
 

---

دیابت بارداری شایع‌ترین عارضه متابولیک بارداری است. زنان مبتلابه دیابت حاملگی در صورت عدم‌مداخله در مقایسه با افراد بدون سابقه دیابت، درخطر بالاتری برای عوارض جانبی مادری و جنینی می‌باشند. افزایش اخیر و غیرمنتظره شیوع دیابت بارداری و نتایج متوسط حاصل از مداخلات رژیم غذایی تا حدودی می‌تواند به علّت عدم توجه و یا شکست اصلاح ترکیب جدید و نامناسب میکروبیایی روده باشد که اغلب در نیمه دوم بارداری به خصوص همراه با اضافه‌وزن و چاقی دیده می‌شود. دررسیدن به این هدف در میان طیف عوامل مرتبط با شیوه زندگی، پروبیوتیک‌ها به‌عنوان جزئی از یک رژیم غذایی متعادل، مقرون‌به‌صرفه، عملی و رویکرد بالقوه مؤثر به این مشکل بهداشتی مطرح‌اند. هدف از این مقاله مروری روایتی، مروری است بر مطالعات انجام‌شده در خصوص اهمیت پروبیوتیک های مختلف و نقش آن‌ها در پیش‌گیری و درمان دیابت بارداری بوده است. مقالات از طریق مراجعه به پایگاه‌های اطلاعاتی Scopus،Science direct، Pubmed، Chochrane central و google scholar و هم چنین پایگاه اطلاعاتی (Islamic World Science Citation Center) ISC، Magiran ،IranMedex  ، SID و MedLib مورد جستجو قرار گرفتند. داده‌های موجود، پیشنهاد می‌کنند که دست‌کاری میکروبیوتای روده مادر در زنان در خطر یا مبتلا به دیابت بارداری احتمالاً می‌تواند فواید مهمی در ارتقاء پروفیل متابولیکی مادر و نتایج بارداری داشته باشد.

---

سابقه و هدف: دیابت شایع‌ترین مشکل طبی و عامل ایجاد اضطراب و تنش در زنان باردار می‌باشد. بهترین روش اداره این بیماری، تقویت خودکارآمدی افراد در تصحیح سبک زندگی می‌باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مشاوره شناختی رفتاری بر خودکارآمدیِ زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، ۶۰ زن مبتلا به دیابت بارداری (۳۰ نفر کنترل و ۳۰ نفر مداخله) مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت شهرستان سنندج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. مشاوره، به مدت ۷ جلسه ۵/۱ ساعته در قالب گروه‌های۱۰ نفره اجرا شد. برای جمع‌آوری اطلاعات در سه مرحله قبل از مشاوره، بلافاصله و یک ماه پس از انجام مشاوره از پرسشنامه خودکارآمدی در کنترل دیابت، استفاده گردید. هر دو گروه، مراقبت‌هایِ معمول مرکز را دریافت کرده و گروه مداخله علاوه بر مراقبت‌هایِ معمول مرکز، تحت مشاوره شناختی رفتاری قرار گرفتند. داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS  نسخه ۱۹ شده و تحلیل گردید.
یافته‌ها: میانگین سن شرکت‌کنندگان ۰/۵±۲۵/۳۰ سال و میانگین سن بارداری آن ها۰/۳±۸/۲۶ ماه بود. یافته‌ها نشان
داد قبل از مداخله، دو گروه از نظر نمرات خودکارآمدی (۵۰/۰p=) تفاوت معنی‌داری نداشتند. مشاوره شناختی رفتاری، با افزایش خودکارآمدیِ زنان مبتلا به دیابت بارداری (۰۰۱/۰>p) همراه بود.
استنتاج: مشاوره شناختی رفتاری، موجب افزایش خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت بارداری گردید. لذا با توجه به نیاز این زنان برای توانمندی در تغییر شیوه زندگی، استفاده از این نوع مشاوره در مراکز بهداشتی درمانی و کلینیک های دیابت، ممکن است در پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع دو در آینده مؤثر باشد.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۷۰۱۱۶۳۱۹۷۷IRCT

---

سابقه و هدف: گرلین به ‌عنوان یک لیگاند طبیعی برای گیرنده سلول‌های ترشح کننده هورمون رشد نقش مهمی را در تنظیم اشتها، توده چربی بدن و تعادل انرژی ایفا می‌کند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر دیابت دوران بارداری بر سطح پلاسمایی گرلین پس از تولد در نوزادان رت می باشد.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه تجربی، رت های ماده نژاد ویستار به دو گروه دیابتی (۲۰=n) و کنترل (۱۰=n) تقسیم شدند و مورد جفت اندازی قرار گرفتند. از هرگروه، ۱۶ نوزاد (۸ نر) در هر یک از روزهای ۷ و ۱۴ انتخاب شدند. پارامترهای وزن بدن، قند خون و غلظت گرلین فعال اندازه‌گیری شد. مقایسه داده‌ها با آزمون آنالیز واریانس دو طرفه (جنس*گروه) در محیط نرم‌افزار SPSS ویرایش ۲۲ انجام شد.
یافته‌ها: در ۷ و ۱۴ روزگی، میانگین وزنی نوزادان گروه دیابتی (به ترتیب ۴۲/۰±۴۹/۱۸ و ۴۳/۰± ۲۷/۲۲ گرم) به طور معنی‌داری (۰۰۰۱/۰>p هر دو)، کم‌تر از گروه کنترل (به ترتیب ۴۰۲/۰± ۳۴/۲۲ و ۴۵/۱± ۳۲/۳۰ گرم) بود، در حالی که تفاوت معنی‌داری در قند خون بین گروه‌ها وجود نداشت. در ۷ روزگی، اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها در سطح گرلین وجود نداشت، اما در۱۴ روزگی، گروه دیابتی سطح گرلین بالاتری در قیاس با گروه کنترل داشت ( pg/ml۵۹/۳± ۲۵/۲۹ در مقابل pg/ml ۷۵/۲±۸۱/۱۴؛۰۰۰۱/۰>p). در همین زمان در گروه دیابتی سطح گرلین نوزادان نر به طور معنی‌داری بیش تر از جنس ماده بود (۵۸/۲± ۸۷/۲۹ در مقابل ۶۸/۱± ۶۲/۲۲؛ ۰۰۰۱/۰>p).
استنتاج: نتایج این مطالعه به وضوح نشان می دهد که دیابت دوران بارداری می‌تواند در اثری وابسته به جنس، سطح گرلین پس از تولد را در نوزادان تحت تاثیر قرار دهد.
 
 

---

سابقه و هدف: ادراک از بیماری می‌تواند بر شیوه‌های مراقبت از خود، اضطراب روانی و سایر نتایج سلامت در افراد تأثیر بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مدل خودتنظیمی لونتال بر درک از بیماری زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهد دار بود. نمونه ها از بین زنان مبتلا به دیابت بارداری بستری در بیمارستان الزهرا رشت (از اسفند ۹۶ تا شهریور ۹۷) انتخاب و به روش بلوک بندی چهارتایی تصادفی در دو گروه کنترل (۴۰ نفر) و آزمون (۴۰ نفر) تقسیم شدند. پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و درک از بیماری در هر دو گروه تکمیل شد. در گروه آزمون، مداخله بر اساس تئوری خودتنظیمی لونتال به صورت انفرادی در ۳ جلسه اجرا شد. پس از اتمام و ۴ هفته پس از مداخله، مجدداً پرسشنامه درک از بیماری در هر دو گروه تکمیل و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: قبل از مداخله بین نمرات درک از بیماری دو گروه تفاوت آماری معناداری وجود نداشت (۱۹/۰=P). بلافاصله پس از مداخله، میانگین امتیاز درک از بیماری در گروه آزمون ۸/۶± ۰۹/۳۸ و گروه کنترل ۶/۸±۹/۴۳ بود (۰۰۳/۰=P). یک ماه پس از مداخله، میانگین نمرات درک از بیماری در گروه آزمون (۸/۵±۳/۳۹) به طور معنی‌داری نسبت به میانگین گروه کنترل (۹/۶±۷/۴۵) کاهش یافته بود (۰۰۱/۰>P).
استنتاج: استفاده از مدل خودتنظیمی لونتال می‌تواند بر درک از بیماری زنان مبتلا به دیابت بارداری مؤثر باشد؛ بنابراین انجام این مداخله را می­توان در زنان مبتلا به دیابت بارداری توصیه نمود.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۲N۲۰۱۷۱۱۰۳۰۳۷۱۹۱IRCT

---

 سابقه و هدف: تبعیــت از رژیم یکـی از مهم‌ترین چالش‌ها در کنترل دیابـت اسـت. تبعیت از رژیم غذایی در زنان مبتلا به دیابت بارداری پایین می‌باشد. از عوامل مهم در پیروی از دستورات درمانی، منبع کنترل سلامت می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای، برروی ۲۶۰ نفر از زنان مبتلا به دیابت بارداری تحت درمان با رژیم غذایی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و بیمارستان های شهر مشهد در سال ۱۳۹۸ انجام شد. ابزارها شامل پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک و باروری، مقیاسC پرسشنامه منبع کنترل سلامت چند بعدی والتسون و تبعیت از رژیم درمانی بود و از روش‌های آماری توصیفی میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی و آزمون استنباطی من ویتنی استفاده شد.
یافته‌ها: نمره تبعیت از رژیم غذایی (۰۰۱/۰P<)، پایش قندخون (۰۰۳/۰=P)، تبعیت از ورزش (۰۰۱/۰P<) و نمره کل تبعیت از رژیم درمانی (۰۰۱/۰P<) در افراد با منبع درونی به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از منبع کنترل بیرونی بود.
استنتاج: با توجه به نقش منبع کنترل سلامت درونی بر تبعیت از رژیم درمانی، به نقش خود فرد و رفتارهای او در سلامتی نسبت به نقش عوامل بیرونی تأکید شود.