سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، برآورد اثر آلودگی هوا بر میزان نرخ مرگ و میر بیماران مبتلا به ناراحتی قلبی عروقی در شهر مشهد در سال ۱۳۹۰ با استفاده از مدل رگرسیونی دو جمله‌ای منفی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: داده‌های مرگ و میر قلبی شهر مشهد و انواع بیماری‌های قلبی بر اساس کدبندی ICD ۱۰ تعریف گردید. متغیر وابسته، لگاریتم تعداد موارد مرگ و میر روزانه قلبی عروقی معرفی شد. متغیرهای مستقل و عوامل خطر آلاینده‌های هوا، تعریف شدند. اثر عوامل بر روی مرگ و میر قلبی و برآورد نسبت بروز مرگ و میر (IRR)، با یک روز تاخیر و با نرم‌افزار STATA انجام شد.

یافته‌ها: بر اساس تحلیل رگرسیون دو جمله ای منفی، ارتباط معنی‌داری بین افزایش آلایندگی هوا و افزایش نرخ بروز مرگ و میر قلبی دیده شد. بر این اساس، در ازای یک واحد افزایش در آلاینده‌های CO، SO_۲، NO_X، NO_۲ و NO نرخ خطر بروز نسبت مرگ و میر به ترتیب (۳۷/۱, ۱۰/۱) CI: ۲۳/۱، )۰۵/۱ ,۰۱/۱)CI: ۰۳/۱، (۰۰۳/۱ ,۰۰۱/۱)CI:  ۰۰۱/۱، (۰۱۴/۱,۰۰۶ /۱) CI: ۰۱/۱، (۰۰۳/۱ ,۰۰۱/۱) ۰۰۲/۱ افزایش یافته است. رابطه معنی‌داری بین غلظت ذرات معلق PM_۱۰ و PM_۲,۵ و نرخ مرگ و میر قلبی وعروقی دیده نشد. افزایش در میزان ازن هوا تاثیری معکوس بر افزایش نرخ مرگ و میر داشته است (۹۹/۰ , ۹۷/۰):CI ۹۸/۰ .

استنتاج: از میان آلاینده ها، مونوکسید کربن، بیش‌ترین اثر و ازن اثر معکوس و معنی‌داری بر افزایش نسبت نرخ بروز مرگ و میر قلبی، داشته است.