جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای رگرسیون کاکس

فرزاد ابراهیم زاده، ابراهیم حاجی زاده، احمدرضا باغستانی، جواد ناصریان،
دوره ۲۶، شماره ۱۴۶ - ( ۱۲-۱۳۹۵ )
چکیده

سابقه و هدف: تنگی مجدد عروق پس از آنژیوپلاستی از راه پوست پدیده شایعی است که می‌تواند موجب تکرار آنژیوپلاستی، جراحی قلب باز، سکته قلبی و یا مرگ گردد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر زمان بروز تنگی مجدد عروق با استفاده از مدل کاکس تعمیم یافته انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه هم گروهی تاریخیتمامی ۴۲۱ بیماری که طی فروردین ۱۳۸۸ لغایت خرداد ۱۳۹۰ جهت تعبیه استنت دارویی به بیمارستان آیت اله موسوی زنجان مراجعه کرده بودند تا خرداد ۱۳۹۴ از نظر زمان انتظار بروز تنگی مجدد عروق پی‌گیری شدند. متغیرهای جمعیت شناختی و بالینی موجود در پرونده استخراج گردید و با توجه به برقرار نبودن پیش فرض مخاطرات متناسب  از رگرسیون کاکس تعمیم یافته برای مدل‌بندی این داده‌های بقاء استفاده شد.

یافته‌ها: نسبت مخاطره تنگی مجدد در افراد مصرف کننده مواد مخدر ۰۹/۲ برابر و در افراد دارای سابقه چربی خون بالا ۹۱/۱ برابر بیش‌تر بوده است. درضمن با گذشت دو سال پس از آنژیوپلاستی، نسبت مخاطره تنگی مجدد در افراد بالای ۶۰ سال ۰۰/۲ برابر، افراد دیابتی ۹۱/۲ برابر و مبتلایان پرفشاری خون ۴۹/۲ برابر بیش‌تر از سایرین بوده است (۰۵/۰P<).

استنتاج: در این مطالعه مهم‌ترین عوامل موثر بر تنگی مجدد، مصرف مواد مخدر و ابتلا به چربی خون بالا بوده که سن بالای ۶۰ سال و ابتلا به دیابت و پرفشاری خون در اولویت بعدی قرار می‌گیرند لذا پیشگیری از مواجهه با عوامل خطرزای فوق و پی‌گیری‌های دوره‌ای در افراد مواجهه یافته توصیه می‌گردد.


فاطمه بابانژاد، جمشید یزدانی چراتی، بیژن شعبانخانی، رسول علیاننژاد، ساسان صایر، سعید قاسمخانی،
دوره ۲۸، شماره ۱۶۱ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده

سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از شایعترین سرطانها در جهان و سومین عامل مرگ و میر در ایران است. هدف مطالعه حاضر تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه و شناسایی متغیرهای تأثیرگذار بر بقای بیماران مزبور می باشد.
مواد و روشها: دراین مطالعه هم‎گروه تاریخی، دادهها از پرونده‎های پزشکی ۲۵۹ نفر از مبتلایان به سرطان ریه که بین سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۴ به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه نموده بودند، استخراج شد. رخداد موردنظر، فوت بیمار بر اثر سرطان ریه تعیین گردید. برای برآورد احتمال بقای بیماران از روش کاپلان مایر و اثر متغیرهای مختلف بر زمان بقای بیماران از مدل مخاطرات متناسب کاکس در نرم‎افزار R استفاده شد.
یافتهها: در مطالعه حاضر میانگین سن تشخیص بیماران ۴۶/۱۲±۸۶/۶۲ می باشد. هم‎چنین میانگین و میانه بقای بیماران به ترتیب ۳۳/۳±۹۳/۲ و ۴/۲ سال به دست آمد. تعداد ۱۴۰ نفر (۵۴ درصد) از بیماران فوت نمودند. احتمال‎های بقای ۱، ۲ و ۳ ساله به ترتیب ۶۳ درصد ، ۵۳ درصد و ۴۶ درصد برآورد گردید. براساس نتایج مدل مخاطرات متناسب کاکس (۰۵/۰p<) بین زمان بقای بیماران و متغیرهای PCO۲ (۰۲۱/۱HR=)، سن تشخیص بیماری (۸۰۵/۰HR=)، نوع تومور NSCLC نسبت به SCLC (۵۶۷/۰HR=) و متاستاز مغز (۷۹۲/۱HR=) ارتباط معنی دار وجود دارد.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه بسیار کوتاه است و با افزایش سن بیماران کاهش مییابد. همچنین خطر مرگ در بیماران دارای سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) و بیمارانی که دچار متاستاز مغز شده اند، بیش تر از سایر بیماران می باشد.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb