---

سابقه و هدف: گاز رادون پرتوی بی بو و بیرنگ است که به‌واسطه فروپاشی اورانیوم موجود در زمین ایجاد شده و از طریق درز و شکاف‌های ساختمانی به فضای داخلی خانه‌ها راه می‌یابد. گاز رادون با انتشار پرتو آلفا و چسبیدن به ذرات گرد و غبار و آئروسل‌های موجود در هوا می‌تواند باعث ایجاد سرطان ریه شود. با توجه به این‌که ۶۵ تا ۹۵ درصد از عمر انسان در محیط‌های بسته سپری می‌شود. این گاز می‌تواند بر سلامت انسان تاثیر منفی بگذارد. لذا هدف از این مطالعه اندازه‌گیری غلظت گاز رادون موجود در خانه های شهر گرگان و مقایسه میزان غلظت موجود با استاندارد توصیه شده توسط انجمن حفاظت محیط زیست امریکا می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش برای اندازه‌گیری گاز رادون، ۲۱۲ منزل مسکونی واقع در شهر گرگان انتخاب شد. دتکتورهای رد پای هسته‌ای حالت جامد solid-state nuclear track detectors (SSNTDs) مجهز به آشکارساز ۳۹ CR- به مدت سه ماه طی فصل زمستان در اتاق خواب و نشیمن به فاصله ۵۰ تا ۹۰ سانتیمتری از کف زمین دور از پنجره و نور آفتاب نصب شدند. پس از جمع‌آوری، آشکار‌سازها در محلول سود ۲۵/۶ نرمال در دمای ۸۵ درجه سانتیگراد به مدت سه ساعت قرار داده شد و پس از آماده سازی با استفاده از دستگاه اسکن اتوماتیک و روش‌های آماری مناسب، غلظت گاز رادون تعیین شد. یافته‌ها: با توجه به مقایسه نتایج به دست آمده با استانداردهای انجمن حفاظت محیط زیست آمریکا مشخص شد که تنها نزدیک به سه درصد منازل مسکونی شهر گرگان دارای غلظت گاز رادون بالاتر از ۱۴۸ بکرل بر متر مکعب می باشد. استنتاج: نتایج حاصل از این مطالعه می‌تواند برای تهیه نقشه ملی گاز رادون در سطح کشور مورد استفاده قرار گیرد.

---

سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان می‌باشد. توصیف ویژگیهای اپیدمیولوژیکی مبتلایان می‌تواند نقش ارزنده ای در زمینه‌سازی برای طراحی مطالعات تحلیلی ایفا نماید.  لذا مطالعه حاضر با هدف همه‌گیرشناسی مبتلایان به سرطان ریه مراجعه کننده به کلینیک طوبی و بیمارستان امام ساری طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی بوده است. حجم نمونه شامل ۲۲۹ نفر بیمار  مبتلا به سرطان ریه می‌باشد که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. داده‌ها جهت آنالیز وارد نرم افزار SPSS ver. ۲۲ گردید. از آزمون‌های توصیفی و تحلیلی برای آنالیز استفاده شد.
یافته‌ها: از ۲۲۹ بیمار، ۲/۷۴درصد مرد بوده‌اند. میانگین سن مردان برابر ۶/۱۲±۴/۶۳ سال و  میانگین سن زنان برابر ۰۱/۱۲±۶/۶۴ سال بوده است. این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبوده است(۵۳۴/۰=P). بیش‌تر نمونه‌ها (۶/۷۸ درصد از رده کارسینوم ریه غیر سلول کوچک و روش تشخیص ۹/۸۸ درصد بیماران بیوپسی بوده است. همچنین لب فوقانی ریه راست (۳/۲۲ درصد) و لب فوقانی ریه چپ (۸/۱۸ درصد) به ترتیب بیش‌ترین محل درگیری را تشکیل داده‌اند. مرحله بندی ۱/۸۵ درصد بیماران IV و نوع درمان اکثریت بیماران (۵۷ درصد) شیمی‌درمانی بوده است.
استنتاج: این مطالعه نشان داد که بیش‌تر مبتلایان به سرطان ریه را مردان تشکیل داده‌اند و میانگین سن مبتلایان زن اندکی بیش‌تر از مردان بوده است. هم‌چنین اکثریت مبتلایان از رده کارسینوم ریه غیرسلول کوچک بوده‌اند. لازم به ذکر است که اکثریت بیماران در زمان تشخیص در مرحله(Stage) بالا قرار داشتند که حاکی از تشخیص بیماری در مرحله پیشرفته و متاستاز بیماری است.
 

---

سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان و سومین عامل مرگ و میر در ایران است. هدف مطالعه حاضر تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه و شناسایی متغیرهای تأثیرگذار بر بقای بیماران مزبور می باشد.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه هم‎گروه تاریخی، داده‌ها از پرونده‎های پزشکی ۲۵۹ نفر از مبتلایان به سرطان ریه که بین سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۴ به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه نموده بودند، استخراج شد. رخداد موردنظر، فوت بیمار بر اثر سرطان ریه تعیین گردید. برای برآورد احتمال بقای بیماران از روش کاپلان مایر و اثر متغیرهای مختلف بر زمان بقای بیماران از مدل مخاطرات متناسب کاکس در نرم‎افزار R استفاده شد.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر میانگین سن تشخیص بیماران ۴۶/۱۲±۸۶/۶۲ می باشد. هم‎چنین میانگین و میانه بقای بیماران به ترتیب ۳۳/۳±۹۳/۲ و ۴/۲ سال به دست آمد. تعداد ۱۴۰ نفر (۵۴ درصد) از بیماران فوت نمودند. احتمال‎های بقای ۱، ۲ و ۳ ساله به ترتیب ۶۳ درصد ، ۵۳ درصد و ۴۶ درصد برآورد گردید. براساس نتایج مدل مخاطرات متناسب کاکس (۰۵/۰p<) بین زمان بقای بیماران و متغیرهای PCO۲ (۰۲۱/۱HR=)، سن تشخیص بیماری (۸۰۵/۰HR=)، نوع تومور NSCLC نسبت به SCLC (۵۶۷/۰HR=) و متاستاز مغز (۷۹۲/۱HR=) ارتباط معنی دار وجود دارد.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه بسیار کوتاه است و با افزایش سن بیماران کاهش می‌یابد. هم‌چنین خطر مرگ در بیماران دارای سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) و بیمارانی که دچار متاستاز مغز شده اند، بیش تر از سایر بیماران می باشد.

---

 بیماری‌های بافت همبند و از جمله اسکلرودرمی ممکن است با افزایش خطر بدخیمی ریه همراهی داشته باشند. شایع‌ترین نوع سرطان ریه در ارتباط با اسکلروز سیستمیک آدنوکارسینوما یا برونکوآلوئولار کارسینوما است و کارسینوم سلول کوچک نادر می‌باشد.
در این گزارش مورد، بیمار خانم ۵۴ ساله غیر سیگاری با سابقه اسکلرودرمی بود که به علت تشدید تنگی نفس و سرفه از حدود ۲ ماه اخیر، مورد بررسی قرار گرفت. در رادیوگرافی و سیتی اسکن، یک توده در ناحیه ساب پلورال لوب فوقانی ریه راست مشاهده شد و بررسی پاتولوژی، سرطان ریه از نوع کارسینومای سلول کوچک را نشان داد. از آن‌جاکه کارسینومای سلول کوچک در افراد غیر سیگاری بسیار نادر است، ممکن است وجود این بدخیمی با بیماری بینابینی بافت ریه در اسکلرودرمی ارتباط داشته باشد.

---

سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از کشنده‌ترین سرطان‌ها در سطح جهان است، تشخیص زود هنگام سرطان ریه از چالش‌های بزرگ درمان این بیماری است و می‌تواند در نجات جان بیماران بسیار موثر باشد. با توجه به نقش میکرو RNA‌ها در ایجاد و پیشرفت سرطان ریه، از عوامل موثر در بیان و عملکرد میکرو RNA ها از جمله پلی‌مورفیسم‌های موجود در ژن‌های میکرو RNA ها می‌توان به عنوان بیومارکر جهت تشخیص زودرس سرطان ریه استفاده کرد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی (۴۹۱۹۵۱۰ rs) ۶۰۸-miR و (۶۵۰۵۱۶۲ rs) ۴۲۳-miR با خطر ابتلا به سرطان ریه است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، بررسی ژنوتیپی پلی‌مورفیسم‌های۶۵۰۵۱۶۲ rs ۴۲۳-miR و۴۹۱۹۵۱۰ rs ۶۰۸-miR بر روی دو گروه شامل ۱۱۰ نفر بیمار سرطان ریه و ۱۲۰ فرد سالم به روش PCR-RFLP انجام شد. پس از دریافت فرم رضایت نامه از بیماران از هرکدام از افراد مورد مطالعه ۵ میلی لیتر خون وریدی دریافت شد و DNA ژنومی هر فرد با استفاده از روش رسوب نمکی استخراج شد، کیفیت DNA توسط طیف سنجی جذبی سنجیده شد و سپس تمامی نمونه‌ها PCR شد و با استفاده از هضم آنزیم محدودکننده توسط آنزیم‌های Rsa I و PVUII تعیین ژنوتیپ برای هر دو پلی‌مورفیسم انجام شد، در مرحله آخر نتایج هضم آنزیمی به‌وسیله الکتروفورز بر روی ژل آگارز ۲ درصد بررسی شد، جهت تایید نتایج RFLP از تعیین توالی تصادفی نمونه‌ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل‌های آماری داده‌ها با نرم‌افزار SPSS انجام شد.
یافته‌ها: در بررسی پلی‌مورفیسم ۶۵۰۵۱۶۲ rs در ۴۲۳-miR توزیع فراوانی ژنوتیپ‌های CC، CA، AA در بیماران سرطان ریه به ترتیب ۷/۴۲، ۵/۳۴، ۷/۲۲ و در گروه کنترل به ترتیب ۸/۳۰، ۲/۵۴، ۱۵ بود که دارای اختلاف معنی‌داری نبود. ژنوتیپ CA نسبت به CC و هم‌چنین CA نسبت به CC+AA با کاهش ابتلا به سرطان ریه ارتباط داشت (۰/۰۰۹=P، ۰/۸۲۹-۰/۲۵۶:CI ۹۵ درصد، ۰/۴۶۰=OR؛ ۰/۰۰۳=P، ۷۶۰/۰-۲۶۲/۰ :CI ۹۵ درصد، ۰/۴۴۷=OR)، که می‌‌تواند حاکی از نقش محافظتی این ژنوتیپ باشد. در بررسی پلی‌مورفیسم ۴۹۱۹۵۴۰ rs در ۶۰۸-miR فراوانی الل G در گروه بیماران ۱۶/۴درصد و در گروه کنترل ۴/۲۰ درصد بود و فراوانی الل C در گروه بیماران ۸۳/۶ درصد و در گروه کنترل ۷۹/۶ درصد بود. این فراوانی الل با نسبت احتمالات ۰/۷۶۳ و فاصله اطمینان۱/۲۲۷- ۰/۴۴۴از نظر آماری معنی‌دار نبود (۰/۲۶۳=P) و تفاوت معنی‌داری بین گروه بیماران سرطانی و افراد کنترل مشاهده نشد. در بررسی ژنوتایپ‌های افراد سرطانی و افراد سالم به صورت Codominant، Dominant، Over dominant و Recessiv از نظر آماری هیچ تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
استنتاج: طبق یافته های مطالعه حاضر، در بررسی ۴۲۳-miR ژنوتیپ CA در پلی‌مورفیسم ۶۵۰۵۱۶۲ rs می‌تواند نقش محافظتی در سرطان ریه داشته باشد ولی پلی‌مورفیسم ۴۹۱۹۵۱۰ rs در ۶۰۸-miR ارتباط معنی‌داری با سرطان ریه مشاهده نشد. مطالعات بعدی با تعداد نمونه بیش‌تر برای تایید این یافته‌ها پیشنهاد می‌گردد.