سابقه و هدف: درمان سنگ حالب بدون جراحی باز و از طریق یوروتروسکوپی در اطفال.
مواد و روش ها: در طی مدت یک سال و نیم ۲۱ کودک جهت درمان آندوسکوپیک سنگ حالب به ما مراجعه نمودند. در تمامی بیماران ابتدا آزمایشات بیوشیمی و کشت ادرار انجام گردید و به جز یک بیمار در بقیه بیماران قبل از عمل IVP انجام شد. تمام بیماران تحت یورتروسکوپی با استفاده از یورتروسکوپ ولف شماره Fr ۸ قرار گرفتند و پس از مشاهده سنگ با استفاده از Swiss lithoclast سنگ خرد گردید و در پایان عمل برای بیماران کاتتر حالبی گذاشته شد. در دو بیمار که سنگ دوطرفه حالب داشتند یورتروسکوپی دوطرفه انجام گردید.
نتایج : طیف سنی بیماران تحت درمان از ۲ سال و ۸ ماه تا ۱۱ سالگی بود. ۱۴/۵۷ درصد بیماران پسر و ۸۵/۴۲ درصد آنها دختر بودند. در تمام بیماران توسط یورتروسکوپ به سنگ رسیدیم و انجام آن در دخترها آسانتر از پسرها بود. ۲۳/۹۵ درصد بیماران فاقد سنگ (Stone free) بیمارستان را ترک نمودند. هیچ مورد عارضه جدی در بیماران روی نداد. درصد عوارض ایجاد شده شامل هماچوری در ۶۶/۶۶درصد بیماران و کولیک کلیوی در یک بیمار بود که تماما با درمان نگهدارنده بهبود یافتند.
استنتاج: اگرچه تجربه یورتروسکوپی در کودکان محدود می باشد، با این حال مطالعه ما نشان می دهد که با استفاده از یورتروسکوپ های ظریف، یورتروسکوپی برای تشخیص و درمان سنگ های حالب در اطفال به آسانی و با حداقل موربیدیته قابل انجام است.

سابقه و هدف:سنگ حالب باعث بسیاری از شکایات ازجمله درد پهلو و علایم درگیری دستگاه ادراری تحتانی و مراجعه بیماران به اورژانس، جهت درمان می گردد.سنگ شکنی از راه حالب TUL (Trans Ureteral Lithotripsy) و نیز با استفاده از امواج شوکی SWL (Shock Wave Lithotripsy) از درما ن های رایج سنگ های حالب دیستال است. درمان های طبی مختلفی برای سنگ های دیستال حالب وجود دارند که به درستی شناخته نشده اند. احتمال عبور خود به خودی سنگ با درمان طبی وجود دارد اما اثربخشی کورتیکواستروئیدها برای رسیدن به این هدف، مشخص نیست. در این مطالعه اثر پردنیزولون برروی عبور سنگ حالب بررسی شد.
مواد و روش ها: ۸۵ بیمار که به خاطر قولنــج از اردیبــهشت ۱۳۸۰ تا اردیبــهشت ۱۳۸۲ به طــور سرپایی مراجعه کــرده بودنــد و سنــگ حاجب حالب دیستـــال کوچک تر از۱۰ میلی متر داشتنــد، در مطالعه آینده نگــر وارد شدند. آن ها بر اساس پرتـونــگاری مثانــه، حــالب، کلیــه KUB (Kidney Ureter Bladder)و ســونوگرافی و در مــواردی (Intravenouse Peylography) IVP تشخیص داده شدند. بیماران به طور تصادفی به دوگروه تقسیم شدند؛ گروه A شامل ۴۵ بیمار با متوسط سن ۱۰,۵±۳۷ سال بود که ترامادول خوراکی (mg ۵۰، ۲ بار در روز) و هیدروکلروتیازید خوراکی (mg ۵۰ روزانه) به مدت۲۱ روز دریافت می کردند.گروه B نیز شامل۴۰ بیمار با متوسط سن ۹.۲± ۳۵ سال بود که همان رژیم همراه با متیل پردنیزولون استات عضلانی (mg ۴۰ در روزهای اول و هفتم و چهاردهم) دریافت می کردند. همه بیماران مجددا پس از ۲۱ روز با معاینه بالینی وKUB ارزیابی شدند.
یافته ها: متوسط اندازه سنگ درگروه A ۵,۲ میلی متر و درگروه B، ۵.۸ میلی متر بود (p>۰.۰۵) میزان دفع سنگ در پایان روز بیست و یکم به ترتیب در گروه A و B (۴۴.۴ درصد) ۲۱ مورد و (۸۸ درصد) ۳۲ بود. تفاوت معنی داری در میزان عاری شدن ازسنگ بین دو گروه مشاهده شد (p<۰.۰۰۱).
استنتاج : به نظر می رسد استفاده از پردنیزولون استات همراه با ترامادول و هیدروکلروتیازید در سنگ های دیستال حالب منجر به افزایش میزان عاری شدن از سنگ می شود.