سابقه و هدف: استفاده از ایمونوتایپینگ در طبقه ‌بندی لوسمی ‌ها روز به روز در حال پیشرفت بوده و این روش اطلاعات مفیدی در مورد طبقه ‌بندی صحیح لوسمی ‌ها و بالطبع پیش ‌آگهی و درمان در اختیار قرار می ‌دهد. این مطالعه در طی یک سال با هدف تعیین درصد فراوانی CD مارکرها در بیماران لوسمی ‌های حاد مراجعه ‌کننده به بیمارستان امام خمینی ارومیه انجام شد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که در بیمارستان امام خمینی ارومیه از اول مرداد ۱۳۸۷ تا اول مرداد ۱۳۸۸ انجام شد. از ۱۱۹ بیمار ارجاع داده شده در مدت یک سال نمونه‌ گیری به صورت تصادفی از بخش خون اطفال و بزرگسالان صورت گرفت و سپس اندازه‌ گیری مارکرهای فلوسیتومتری، بررسی لام خون محیطی و آسپیراسیون مغز استخوان انجام شد.
یافته ها: در بین افراد مورد بررسی ۶۱ مورد لوسمی حاد و ۲۲ مورد اختلالات لنفوپرولیفراتیو مزمن داشتند و ۳۶ مورد نیز جزو گروه متفرقه قرار داشتند. از ۶۱ مورد لوسمی حاد، ۲۷ مورد لوسمی حاد میلوبلاستیک (AML) بودند. از ۲۷ مورد AML،۳,۷ درصد M۱،۱۴.۸ درصدM۲ ، ۱۸.۵ درصد M۳،۳۳.۳ درصد M۴ و۲۹.۶ درصد M۵ بودند. شایعترین مارکر در AML، مارکرهای CD۱۳ و CD۳۳ بودند. لازم به ذکر است مواردی از ظهور مارکرهای لنفوئیدی همانند CD۷ درAML-M۳و CD۵ و CD۲۰ در AML-M۴ و CD۴ و CD۸ در AML-M۵ نیز مشاهده شد.
استنتاج: مطالعه ما نشان داد، بررسی فراوانی مارکرهای لوسمی ‌های حاد لنفوئیدی با استفاده از فلوسیتومتری روشی مناسب جهت بررسی این مارکرها می ‌باشد.