جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای پنومونی وابسته به ونتیلاتور

مریم احمدی پور، مائده جعفری، فاطمه کرمی ریاطی، زهرا مبارکی،
دوره ۳۱، شماره ۲۰۲ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: پنومونی ناشی از ونتیلاتور شایع‌ترین عفونت بیمارستانی در بیماران بخش‌های مراقبت‌های ویژه است. این مطالعه با هدف مقایسه جرم‌های شایع پنومونی وابسته به ونتیلاتور در دو گروه کودکان و بزرگ‌سالان در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان باهنر کرمان در سال ۱۳۹۷ انجام شد.
مواد و روش‌ها: پرونده ۱۴۶ بیمار در دو گروه اطفال و بزرگ‌سالان در بخش مراقبت‌های ویژه در سیر بستری دچار پنومونی وابسته به ونتیلاتور شدند، به‌صورت مقطعی بررسی شد. از بیماران نمونه برونکوآلوئولار لاواز گرفته شد و ازلحاظ وجود باکتری عامل بررسی شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در گروه اطفال و بزرگ‌سالان به ترتیب ۵/۵±۲/۱۱ و ۳/۱۹±۸/۵۳ سال بود (۰۰/۰P=). میانگین مدت ونتیلاسیون در گروه اطفال و بزرگ‌سالان به ترتیب ۱۴/۸±۲/۱۲ و ۳/۱۵±۷/۱۷ روز بود. میانگین فاصله زمانی ونتیلاسیون تا عفونت بین دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت (۱/۰P=). میانگین مدت بستری اطفال مبتلا به پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بخش مراقبت های ویژه (۵/۲۰±۵/۲۷ روز) کمتر از بزرگسالان (۴/۲۳±۷/۴۰ روز) بود (۰۰/۰P=). آسینتوباکتر (%۴۰) شایع‌ترین جرم در دو گروه سنی بود. اغلب بیماران در دو گروه اطفال و بزرگ‌سالان بهبود یافته و ترخیص شدند.
استنتاج: با توجه به جرم‌های مشابه در گروه سنی، درصورت وقوع علائم بالینی و آزمایشگاهی VAP، درمان آنتی‌بیوتیکی مشابهی را می­توان انتخاب کرد.
فاطمه برزگر، حمیدرضا گلی، احمد علیخانی، مژگان فرهادی، مهرداد غلامی،
دوره ۳۳، شماره ۲۲۴ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده

 سابقه و هدف: پنومونی وابسته به ونتیلاتور (VAP) در بین عفونتهای بیمارستانی از اهمیت ویژهای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوامل باکتریال پنومونی وابسته به ونتیلاتور و الگوی مقاومت دارویی آن در بیماران بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه گذشته نگر، پرونده بیماران بستری که در بخش مراقبت‌های ویژه در سیر بستری دچار پنومونی وابسته به ونتیلاتور شدند، به‌صورت مقطعی بررسی شد. در آزمایشگاههای بیمارستان‌های تحت مطالعه، شناسایی کلنی باکتریهای رشد یافته براساس استانداردهای میکروبیولوژیک و بیوشیمیایی صورت گرفت. از روش انتشار دیسک در آگار مطابق با دستورالعمل موسسه استاندارد CLSI جهت ارزیابی الگوی مقاومت دارویی ایزوله‌ها استفاده شد.
یافتهها: از ۱۰۷ بیمار، ۱۴ نفر (۱۳ درصد) سابقه بستری (در طی سه ماه گذشته) قبل از این بستری را داشتند. شایع‌ترین بیماری زمینه‌ای در بین بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی، فشارخون بالا و دیابت بود. شایع‌ترین علل بستری بیماران، علل قلبی، کووید ۱۹ و سپسیس بود. شایعترین میکروارگانیسم جداشده شامل انتروباکتر۲۳/۴ درصد و کم‌ترین فراوانی در میکروارگانیسمها شامل پروتئوس و استافیلوکوکوس ساپروفیکوس هر کدام با (N=۱) بوده است. به‌طور کلی در بین میکروارگانیسمهای گرم منفی بررسی شده بیش‌ترین حساسیت مربوط به کلیستین بوده است.
استنتاج: شناسایی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و عوامل خطر پنومونی مرتبط با ونتیلاتور در درمان مؤثرتر و کاهش عوارض این بیماری مؤثر است. دادههای اپیدمیولوژیک محلی باید در همه مراکز جمعآوری شود، زیرا این اطلاعات درمان تجربی اولیه با آنتی‌بیوتیک‌ها را هدایت می‌کند و از ایجاد سویههای مقاومتر (MDR) جلوگیری میکند. در نتیجه عوارض و مرگ و میر مرتبط با VAP را کاهش می‌دهد.
 
پریسا محسنی، لادن صدیقی، حسین شیری، علیرضا کمالی،
دوره ۳۳، شماره ۲۳۰ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده

سابقه و هدف: پیشگیری از وقوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور(VAP) به‌عنوان یکی از رایج‌ترین و نیز مهلک‌ترین عوارض ناشی از اینتوباسیون و تهویه مکانیکی در بخش‌های مراقبت ویژه، همواره در مطالعات بی‌شماری مورد تأکید بوده است. اگرچه دهان‎شویه کلرهگزیدین به عنوان استانداردی طلایی در کنترل پلاک‎های دندانی و پیشگیری از VAP به‌صورت رایج مورد استفاده است، اما با عنایت به گسترش بروز عفونت‎های گرم منفی در اثر مقاومت به آنتی‎بیوتیک‎های رایج و عوارض آن و نیز با توجه به خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی دهان‎شویه گیاهی روغن درخت چای/آلوئه‌ورا، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر دهان‌شویه‌های مذکور بر میزان بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور انجام گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می‌باشد. ۶۲ بیمار اینتوبه ۶۵-۱۶ سال بستری در بخش‎های مراقبت ویژه بیمارستان حضرت ولیعصر شهر اراک در سال ۱۴۰۱ با روش تصادفی‎سازی ساده در دو گروه مداخله (دهان‎شویه روغن درخت چای/آلوئه‌ورا) و کنترل (دهان‎شویه کلرهگزیدین) مورد بررسی قرار گرفتند. بطری‌های دهان‌شویه قبل از توزیع پوشیده شد. بیماران، همکاران (پرستاران) و نیز پزشک تعیین‌کننده نتیجه نهایی مطالعه، هیچ‎یک از قرارگیری افراد در گروه مداخله و یا کنترل آگاهی نداشتند. مراقبت‌های دهانی در هر دو گروه با شست‌وشوی دست‌ها، پوشیدن دستکش، ارزیابی دهان، تنظیم فشار کاف لوله تراشه (۲۰-۳۰ سانتی‌متر آب)، مسواک زدن با مسواک نرم، استفاده از دهان‌شویه روزانه دو نوبت و سپس ساکشن ترشحات دهان و ساب گلوت به روش باز انجام گردید. در انتها در فواصل ۳ روز (جهت ارزیابی بروز VAP زودرس) و ۷ روز (جهت ارزیابی بروز VAPدیررس) پس از انجام مداخله، نمره بالینی عفونت ریوی تعدیل شده محاسبه و امتیاز بیش‌تر یا مساوی ۶ به عنوان تشخیص پنومونی در نظر گرفته شد. این ابزار در مطالعات مشابه مورد استفاده قرار گرفته و روایی و پایایی آن تایید شده است. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون کای‌اسکوئر، تی مستقل و آزمون اندازهگیری‌های مکرر برای بررسی اثر مداخله در طول زمان با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزیه ‌وتحلیل آماری قرار گرفت.
یافتهها: براساس نتایج به دست آمده، ۵/۶۴ درصد از شرکت‌کنندگان مرد و ۳۵/۵ درصد زن بودند. از نظر میانگین سنی، جنسیت، علت بستری، سابقه ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، مداخلات تهاجمی، میانگین تعداد داروهای مصرفی و آنتی‌بیوتیک‌ها، نوع و میزان تغذیه، مدت زمان تهویه مکانیکی، اختلاف آماری معناداری میان دو گروه وجود نداشت. در گروه مداخله، ۹/۷ درصد از بیماران و در گروه کنترل، ۱۲/۹ درصد از بیماران دچار پنومونی زودرس شدند. با وجود این‌که بروز پنومونی زودرس در گروه مداخله کم‌تر از گروه کنترل بود اما اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود نداشت(۰/۹۹=P). درخصوص پنومونی دیررس نیز میزان بروز در گروه مداخله ۱۲/۹ درصد و در گروه کنترل، ۱۶/۱ درصد بود که با وجود بروز پایین‎تر پنومونی دیررس در گروه مداخله، اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(۱/۰۰=P). همچنین طبق نتایج آزمون مقایسات زوجی بن فرونی، اختلاف میانگین نمره MCPIS بین زمان‌های ۳ روز بعد و ۷ روز بعد در گروه مداخله معنادار نبود و افزایش معناداری نداشت(۰/۰۶=P) و این بدان معناست که در این گروه، اثر مداخله در این زمان قابل مشاهده است.
استنتاج: انجام مراقبت‌های دهانی با استفاده از دهان‌شویه روغن درخت چای/آلوئه ورا و یا کلرهگزیدین ۰/۲ درصد هیچ ارجحیت یا مزیت قابل توجهی بر یکدیگر ندارد و هر دو دهان‌شویه می‌توانند در کاهش پنومونی وابسته به ونتیلاتور موثر باشند. با توجه به بروز پایینتر پنومونی زودرس و دیررس در گروه مداخله توصیه به انجام مطالعاتی با حجم نمونه بیش‌تر و نیز با استفاده از ابزارهای دقیق بررسی دهان برای تایید حذف پلاک دندانی (نمره پلاک)، در این جمعیت از بیماران می‎شود.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۲۱۰۱۰۴۰۴۹۹۳۶IRCT


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb