زهرا گلی، مصطفی معلمی، امیرسعید حسینی، آسیه جوکار،
دوره ۳۴، شماره ۲۴۲ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
سابقه و هدف: بوی بد دهان یا هالیتوزیس به شکایتی گفته می‌شود که در آن بوی دهان فرد به‌طور ناخوشایند تغییر می‌کند. این وضعیت نه‌تنها سومین دلیل شایع مراجعه به دندانپزشکی است، بلکه تأثیرات اجتماعی و روانی قابل‌توجهی دارد. علی‌رغم پیشرفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قابل‌توجه در حوزه دندانپزشکی و پزشکی، هالیتوزیس همچنان یک چالش تشخیصی و درمانی محسوب می‌شود. لذا بررسی رویکرد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مکمل ضروری به نظر می‌رسد. هدف این مطالعه بررسی سبب‌شناسی و تدابیر درمانی بوی بد دهان در متون طب ایرانی است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک پژوهش کیفی با روش تحلیل محتوا پیرامون بوی بد دهان در متون طب ایرانی است که در آن ۸کتاب از قرن ۵-۳ هجری قمری ازجمله قانون در طب، الحاوی و ... از نسخ خطی، کتابخانه دیجیتالی نور و منابع الکترونیک بررسی شدند.
یافته‌ها: با بررسی آرای حکمای طب ایرانی، هفده علت مختلف عمدتاً در دهان، معده و ریه شناسایی شد که می‌توان زخم، فساد و عفونت در اجزای دهان، اختلالات معده و تجمع مواد عفونی در آن و عفونت ریه را به عنوان بخش مهمی از این علتها برشمرد. همچنین برای درمان بر اساس علت بیماری در هر مورد، تدابیر بهداشتی و اصلاح سبک زندگی، داروهای مفرد و مرکب ازجمله خوردن کرفس، میخک، هل و مصرف شاخ و برگ مورد تازه با کشمش بی هسته و ... پیشنهاد شده است.
استنتاج: حکمای ایرانی، بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دهان و دندان و مشکلات گوارشی را اصلی‌ترین دلیل بوی بد دهان دانسته‌اند و با توجه به سبب بوی بد دهان، به درمان آن پرداختند. برخی از علتها و درمان‌های طب ایرانی برای این بیماری بعد از قرن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها توسط تحقیقات علمی نوین حمایت و تأیید می شود. انجام بررسی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و کارآزمایی‌های لازم می‌تواند زمینه‌ی استفاده از این میراث ارزشمند نیاکانی را فراهم آورد.
mazums.ac.ir