سابقه و هدف: با وجودی که عوامل متعددی در برنامه‏های پیشگیری از پوسیدگی در کودکان وجود دارند، شاید هیچ‏کدام از آن‏ها به اندازه کاربرد مناسب فلوراید درکاهش پوسیدگی مؤثر نباشند. اثرات اصلی پیشگیری ازپوسیدگی فلوراید به وسیله تماس موضعی با مینا و از طریق اعمال اثر آنتی‏باکتریال آن صورت می‏گیرد. هدف از این تحقیق، مقایسه تأثیر مهاری ژل NAF و APF بر روی غلظت میکروارگانیسم‏های پوسیدگی زا (استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل) با روش Quantitative Real-Time PCR می‏باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی کلاسیک یک سو کور می‏باشد و در هر نمونه دو اندازه‏گیری (قبل و بعد از مداخله) صورت گرفت، به این صورت که ابتدا ۴۴ نمونه پلاک از کودکان مورد ارزیابی اولیه باکتریایی با روش Quantitative Real Time PCR قرار گرفت و تعداد باکتری‏های لاکتوباسیل و استرپوکوک در هر نمونه به دست آمد. در مرحله دوم به‏طور تصادفی برای۲۲ نفر، ژل APF (۲۳/۱ درصد فلوراید + ۹۸/۰ درصد اسیدفسفریک) با اسیدیته ۵/۳ با استفاده از اپلیکاتور در تمام سطوح دندان های موجود در دهان (شیری و دائمی) مالیده شد. هم‏چنین، برای ۲۲ نفر باقیمانده از ژل ۲ درصد  NAFبا اسیدیته خنثی استفاده شد. بعد از انجام اعمال مربوط به تحقیق، اندازه‏گیری‏های تعداد باکتری‏ها، مجدداً توسط تکنیک ریل تایم کمی صورت پذیرفت. سپس میزان تغییر میکرواگانیسم‏های پوسیدگی زای پلاک، قبل و بعد از مداخله در دو گروه مقایسه شد. در این مطالعه از آزمون آماری Mann-Whitney استفاده شد.

یافته‌ها: رشد میکروارگانسیم‏های لاکتوباسیلوس و استرپتوکوک موتانس بعد از مصرف APF نسبت به NAF به طور معنی‏داری کاهش یافته است (۰۵/۰< p).

استنتاج: از ژل APF با اطمینان بیش‏تری در پیشگیری از پوسیدگی دندانی در کودکان می‏توان بهره جست.