آسیب‌های ایسکمی ریپرفیوژن عامل عمده نارسایی‌های کبدی بعد از جراحی‌های مختلف نظیر بیوپسی، پیوند و جراحی تومور می‌باشد. مکانیسم آسیب‌زایی آن پیچیده و شامل تخلیه ATP، ادم سلولی، استرس اکسیداتیو، التهاب و آسیب‌های جریان خون عروق کوچک می‌باشد که می‌تواند در نهایت به مرگ سلول‌های کبدی، پاسخ التهابی سیستمیک، سندرم آسیب چند ارگان و حتی رد حاد پیوند منجر شود. شواهد زیادی وجود دارند که استفاده از دارو‌های ضد التهاب، باعث کاهش آسیب‌های ایسکمی-ریپرفیوژن می‌شوند. دگزامتازون یک کورتیکواستروئید صناعی می‌باشد که اثرات مفید آن روی ایسکمی-ریپرفیوژن بافت‌های مختلف به اثبات رسیده است. البته این دارو در شرایط پاتولوژیک مختلف برای مهار سیستم ایمنی به کار می‌رود. مکانیسم عمل آن در سلول‌های مختلف، متفاوت و شامل مهار NF-κB و AP-1، مهار PLA2 و آزادسازی آراشیدونیک اسید، تحریک ERK1/2 و  SGK-1می‌باشد. با این فرآیندها، دگزامتازون قادر به مهار تولید مازاد سایتوکاین‌های التهابی و فعال‌سازی لکوسیت‌ها می‌باشد. در این مقاله مروری سعی شد تا اثرات مفید دگزامتازون روی آسیب‌های ایسکمی-ریپرفیوژن کبد، توضیح داده شود.