دوره 28، شماره 161 - ( خرداد 1397 )
جلد 28 شماره 161 صفحات 74-66 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Babanejhad F, Yazdani Charati J, Shbankhani B, Aliyannejhad R, Saber S, Ghasemkhani S. Survival Analysis of Patients with Lung Cancer Using
Cox Regression Model
. J Mazandaran Univ Med Sci 2018; 28 (161) :66-74
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10630-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10630-fa.html
بابانژاد فاطمه، یزدانی چراتی جمشید، شعبانخانی بیژن، علیاننژاد رسول، صایر ساسان، قاسمخانی سعید. تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه با استفاده
از مدل رگرسیونی کاکس
. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1397; 28 (161) :66-74
چکیده: (8733 مشاهده)
سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان و سومین عامل مرگ و میر در ایران است. هدف مطالعه حاضر تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه و شناسایی متغیرهای تأثیرگذار بر بقای بیماران مزبور می باشد.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه همگروه تاریخی، داده‌ها از پروندههای پزشکی 259 نفر از مبتلایان به سرطان ریه که بین سال‌های 1384 تا 1394 به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه نموده بودند، استخراج شد. رخداد موردنظر، فوت بیمار بر اثر سرطان ریه تعیین گردید. برای برآورد احتمال بقای بیماران از روش کاپلان مایر و اثر متغیرهای مختلف بر زمان بقای بیماران از مدل مخاطرات متناسب کاکس در نرمافزار R استفاده شد.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر میانگین سن تشخیص بیماران 46/12±86/62 می باشد. هم‌چنین میانگین و میانه بقای بیماران به ترتیب 33/3±93/2 و 4/2 سال به دست آمد. تعداد 140 نفر (54 درصد) از بیماران فوت نمودند. احتمالهای بقای 1، 2 و 3 ساله به ترتیب 63 درصد ، 53 درصد و 46 درصد برآورد گردید. براساس نتایج مدل مخاطرات متناسب کاکس (05/0p<) بین زمان بقای بیماران و متغیرهای PCO2 (021/1HR=)، سن تشخیص بیماری (805/0HR=)، نوع تومور NSCLC نسبت به SCLC (567/0HR=) و متاستاز مغز (792/1HR=) ارتباط معنی دار وجود دارد.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه بسیار کوتاه است و با افزایش سن بیماران کاهش می‌یابد. هم‌چنین خطر مرگ در بیماران دارای سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) و بیمارانی که دچار متاستاز مغز شده اند، بیش تر از سایر بیماران می باشد.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه همگروه تاریخی، داده‌ها از پروندههای پزشکی 259 نفر از مبتلایان به سرطان ریه که بین سال‌های 1384 تا 1394 به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه نموده بودند، استخراج شد. رخداد موردنظر، فوت بیمار بر اثر سرطان ریه تعیین گردید. برای برآورد احتمال بقای بیماران از روش کاپلان مایر و اثر متغیرهای مختلف بر زمان بقای بیماران از مدل مخاطرات متناسب کاکس در نرمافزار R استفاده شد.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر میانگین سن تشخیص بیماران 46/12±86/62 می باشد. هم‌چنین میانگین و میانه بقای بیماران به ترتیب 33/3±93/2 و 4/2 سال به دست آمد. تعداد 140 نفر (54 درصد) از بیماران فوت نمودند. احتمالهای بقای 1، 2 و 3 ساله به ترتیب 63 درصد ، 53 درصد و 46 درصد برآورد گردید. براساس نتایج مدل مخاطرات متناسب کاکس (05/0p<) بین زمان بقای بیماران و متغیرهای PCO2 (021/1HR=)، سن تشخیص بیماری (805/0HR=)، نوع تومور NSCLC نسبت به SCLC (567/0HR=) و متاستاز مغز (792/1HR=) ارتباط معنی دار وجود دارد.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه بسیار کوتاه است و با افزایش سن بیماران کاهش می‌یابد. هم‌چنین خطر مرگ در بیماران دارای سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) و بیمارانی که دچار متاستاز مغز شده اند، بیش تر از سایر بیماران می باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آمار زیستی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
