دوره 28، شماره 162 - ( تیر 1397 )                   جلد 28 شماره 162 صفحات 68-59 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Seyed Mikaeili A, Bolhassani A, Nasouhi N. Investigating the IGSF2 and TNFα Genes Polymorphism and the Risk of Inhibitor Development in Patients with Hemophilia A. J Mazandaran Univ Med Sci 2018; 28 (162) :59-68
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10699-fa.html
سید میکائیلی افسانه، بوالحسنی اعظم، نصوحی نیکو. بررسی پلی‌مورفیسم ژن‌ های IGSF2 و TNFα و خطر توسعه مهار کننده در بیماران مبتلا به هموفیلی A . مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1397; 28 (162) :59-68

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10699-fa.html


چکیده:   (3692 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری هموفیلی بیماری‌ وراثتی وابسته به جنس است که مردها مبتلا و زن‌ها ناقل آن میباشند. هموفیلی A ناشی از نقص در تولید فاکتور VIII میباشد. در بعضی از بیماران هموفیلی A مهارکننده‌هایی از نوع آنتیبادی‌‌های IgG1 و IgG4، بیان میشود که با فاکتور انعقادی مذکور بر همکنش داشته و مانع از عملکرد آن می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژنهای IGSF2 و TNFα با توسعه مهارکننده‌ها در بیماران هموفیلی نوع A انجام پذیرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه مورد-شاهدی، 100 فرد دارای هموفیلی نوع A (55 نفر دارای مهارکننده و 45 نفر بدون مهارکننده) انتخاب شدند و تشخیص مهارکننده، با تست بتسدا انجام شد. از نمونه خون کامل آن‌‌ها، DNA استخراج گردید و بررسی پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژن های IGSF2 و TNFα با روش Tetra ARMS-PCR انجام گرفت.
یافتهها: داده‌ها در دو گروه مورد مطالعه از لحاظ تعادل هاردی- واینبرگ بررسی گردید. مقایسه ژنوتیپی ژن‏های IGSF2 و TNFα نشانگر تفاوت معنیدار بین پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژنIGSF2 و توسعه مهارکننده بوده است (018/0 = p، OR برای ژنوتیپ‌های AA و AG، به ترتیب برابر 39/1 و 37/0). به علاوه، ارتباط معناداری بین دو فاکتور ازدواج فامیلی و عفونت ویروسی با مهارکننده مشاهده شد (05/0 > p). ارتباط بین پاسخ به درمان و آزمون بتسدا نیز تفاوت معنیداری نشان داده است (002/0 = p).
استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده می‌ توان گفت که خطر توسعه مهارکننده‌‌ها با جهش در ژن‌ IGSF2 رابطه مستقیمی دارد.
 
 
متن کامل [PDF 1175 kb]   (1091 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بیوشیمی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb