دوره 22، شماره 90 - ( تیر 1391 )                   جلد 22 شماره 90 صفحات 10-2 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shokrzadeh M, Ebrahimnejad P, Omidi M, Shadboorestan A, Zaalzar Z. Cytotoxity Evaluation of Docetaxel Nanoparticles by Culturing HepG2 Carcinoma Cell Lines. J Mazandaran Univ Med Sci 2012; 22 (90) :2-10
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1153-fa.html
شکرزاده محمد، ابراهیم نژاد پدرام، امیدی محمود، شادبورستان امیر، زال زر زاوش. بررسی سمیت سلولی نانو ذرات داروی Docetaxel با استفاده از کشت سلول های سرطانی HepG2. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (90) :2-10

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1153-fa.html

بررسی سمیت سلولی نانو ذرات داروی Docetaxel با استفاده از کشت سلول های سرطانی HepG2
محمد شکرزاده ، پدرام ابراهیم نژاد ، محمود امیدی ، امیر شادبورستان ، زاوش زال زر
چکیده:   (39722 مشاهده)
سابقه و هدف: کارسینومای هپاتوسلولار انسانی(HCC) یکی از علت‌های رایج مرگ و میر در دنیا است. دارو رسانی هدفمند در سطح سلول، بافت یا گیرنده‌های اختصاصی سلولی یکی از فن‌آوری‌های بالقوه برای درمان HCC می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی خواص سیتوتوکسیسیته نانوذرات Docetaxel (DTX) می‌باشد. که توسط روش رادیکال پلیمریزاسیون تهیه شده‌اند. مواد و روش ها: تعداد 104×1 عدد سلول در هر چاهک پلیت 96 خانه کاشته شد و سپس مقادیر 50-01/0 میکروگرم بر میلی لیتراز نانو دارو و داروی اصلی پس از یک روز از زمان کشت سلول به آن‌ها اضافه گردید. سپس تعداد سلول‌های زنده و فعالیت آنزیم دهیدروژناز میتوکندریایی سلول‌های مزبور با استفاده از روش MTT assay طی زمان‌های 24، 48و72 ساعت مشخص گردید. یافته‌ها: نتایج حاصل از تست MTT ، مهار قوی و وابسته به غلظت تکثیر سلول‌های سرطانی HepG2 را توسط نانو دارو نسبت به داروی اصلی نشان می‌دهد. غلظت‌های مهاری (IC 50) که با آنالیز آماری به‌دست آمد برای نانو دارو و داروی اصلی در طی زمان‌های انکوباسیون 24، 48 و 72 ساعت به‌ترتیب شامل 68/0±02/1، 86/0±39/0، 93/0±20/0 و 34/1±39/10، 97/0±87/8 و 76/0±99/5 میکروگرم بر میلی‌لیتر می‌باشد. استنتاج: شواهد موجود حاکی از سمیت سلولی بیشتر نانو ذرات داروی DTXنسبت به داروی آزاد بر روی سلول‌های سرطانی کبد می‌باشد بنابراین فرمولاسیون نانو ذرات داروی حاصل از این مطالعه می‌تواند به‌عنوان یک داروی انتخابی مناسب جهت مطالعات تکمیلی آینده در محیط درون تن پیشنهاد شود.
واژه‌های کلیدی: کارسینومای هپاتوسلولار انسانی، نانو ذرات، Docetaxel، سیتوتوکسیسیته، MTT assay
متن کامل [PDF 1202 kb]   (9899 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بهداشت محیط زیست
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb