کریمی علی، اسدی کامران، نجفی کیومرث، صمیمیان صدیقه، اتحاد حسین، آقایی ایرج، و همکاران.. بررسی فراوانی دلیریوم و عوامل مرتبط با آن بعد از
جراحی مفصل لگن. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1398; 29 (173) :140-145
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-11802-fa.html
چکیده: (4041 مشاهده)
سابقه و هدف: اختلال شناختی دلیریوم یکی از شایعترین تشخیصهای نورولوژیک در بیماران تحت عمل جراحی لگن میباشد که طی مدت کوتاهی بروز میکند و تشخیص زودرس آن موجب تسریع در درمان میشود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی و تعیین عوامل موثر بر بروز دلیربوم در بیماران تحت عمل جراحی لگن انجام گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه یک مطالعه تحلیلی میباشد. جامعه مورد مطالعه بیماران بالای 60 سال تحت جراحی لگن بستری در بخش ارتوپدی بیمارستانهای رشت بودند. نمونه ها (252 نفر) با استفاده از نمونهگیری در دسترس انتخاب شد. ابزار جمعآوری دادهها شامل پرسشنامههای دموگرافیک و آزمون توصیف وضعیت روانی DSM-IV بود. بیماران قبل از عمل و 6، 24، 48 و 72 ساعت بعد از عمل و هنگام ترخیص توسط پژوهشگر ارزیابی و وضعیتشناختی آنها سنجیده شد.
یافتهها: یافته ها نشان داد که از 252 بیمار مورد بررسی 67 نفر (6/26 درصد) مرد و 185 نفر (4/73 درصد) زن بودند. میانگین کلی سن بیماران33/7±90/72 سال بود و 69 درصد متاهل بودند. شیوع کلی دلیریوم 3/18 درصد بود و نتایج حاصل از مدلسازی رگرسیون لجستیک دو وجهی نشان داد که سابقه مصرف سیگار و داروهای روان پزشکی (001/0< P) و نوع بیهوشی (05/0< P) با بروز دلیریوم ارتباط معنیداری دارد.
استنتاج: دادههای این مطالعه بیانگر شیوع به نسبت بالای دلیریوم در بیماران تحت جراحی لگن میباشد، بنابراین توجه و کنترل عوامل موثر بر دلیریوم قبل از عمل جراحی و ارزیابی روتین بلافاصله بعد از جراحی میتواند در کاهش بروز دلیریوم بسیار مفید باشد.