دوره 22، شماره 87 - ( فروردین 1391 )
جلد 22 شماره 87 صفحات 95-87 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farzin D, Kalantari P, Zaer H. Effects of Harmane, Norharman and Harmine on the Hot–Plate and Formalin-Induced Nociceptions in Mice. J Mazandaran Univ Med Sci 2012; 22 (87) :87-95
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1292-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1292-fa.html
فرزین داوود، کلانتری پونه، زایر حامد. اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر درد القاء شده با صفحه داغ و فرمالین در موش. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (87) :87-95
چکیده: (13751 مشاهده)
سابقه و هدف : هارمان، نورهارمان و هارمین اعضاء بتاکربولینی خانواده گیاه اسپند (پگانوم هارمالا، زیگوفیلاسه) می‌باشند. آلکالوئیدهای بتاکربولینی به عنوان آگونیست‌های معکوس به جایگاه بنزودیازپینی گیرنده‌های گاما آمینوبوتیریک اسید نوع A (GABAA) متصل می‌شوند. این یافته، پیشنهاد می‌کند که هارمان، نورهارمان و هارمین می‌توانند درد ناشی از صفحه داغ و فرمالین را در موش‌ها کاهش دهند. در این مطالعه، اثر ضد دردی هارمان، نورهارمان و هارمین در موش‌ها با استفاده از تست صفحه داغ و فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: همه آزمایشات بر روی موش‌های نر از نژاد Balb/C (20 الی 25 گرم) انجام گرفت. اثر ضددردی داروها در تست صفحه داغ با استفاده از دستگاه صفحه داغ (هاروارد-انگلستان) مورد ارزیابی قرار گرفت. درجه حرارت صفحه داغ با ترموستات در دمای 5/0 ± 5/52 درجه سانتی‌گراد تنظیم گردید. زمان عکس‌العمل لیسیدن یا لگد زدن پاهای جلو یا عقب حیوان در زمان‌های مختلف پس از تزریق داروها ثبت گردید. برای جلوگیری از آسیب بافتی یک زمان چهل و پنج ثانیه‌ای برای قطع آزمایش در نظر گرفته می‌شد. در تست فرمالین، کل زمان سپری شده برای لیسیدن پا در زمان های 0 و 5 دقیقه (به‌عنوان فاز اولیه) و هر 5 دقیقه بین دقایق 15 تا 50 (به‌عنوان فاز تأخیری) پس از تزریق فرمالین ثبت گردید. کاهش مدت زمان لیسیدن پا نشان دهنده پاسخ ضد دردی بود.
یافته‌ها: در تست صفحه داغ، تزریق داخل صفاقی هارمان (5 الی 20 میلی‌گرم/ کیلوگرم برای 7 موش در هر گروه)، نورهارمان (5 الی 15 میلی‌گرم/ کیلوگرم برای 7 موش در هر گروه) و هارمین (10 و 15 میلی‌گرم/ کیلوگرم برای 7 موش در هر گروه) به‌طور معنی‌دار اثر ضد دردی اعمال نمود. اثر ضد دردی هارمان، نورهارمان و هارمین توسط فلومازنیل (2 میلی‌گرم/ کیلوگرم، داخل صفاقی) و نالوکسون (5 میلی‌گرم/ کیلوگرم، داخل صفاقی) آنتاگونیزه شد. در تست فرمالین، تزریق داخل صفاقی دوزهای 5/2، 5 و 10میلی‌گرم/ کیلوگرم هارمان، نورهارمان و هارمین به‌طور معنی‌دار اثر ضددردی ایجاد کرد. اثر ضددردی هارمان، نورهارمان و هارمین توسط فلومازنیل (5 میلی‌گرم/ کیلوگرم، داخل صفاقی) آنتاگونیزه شد.
استنتاج: اثر ضد دردی هارمان، نورهارمان و هارمین ممکن است به صورت واسطه از طریق مکانیسم آگونیستی معکوس در سطح گیرنده‌های بنزودیازپینی انجام شود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
