چکیده: (3426 مشاهده)
سابقه و هدف: سازمان جهانی بهداشت، آموزش مداوم پزشکی را یک ضرورت فوری دانسته است. هدف از این مطالعه ارائه مدل تدریس موثر در برنامههای آموزش مداوم پزشکی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی- توصیفی-تحلیلی، 229 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاههای علوم پزشکی کشور با سابقه تدریس در برنامه آموزش مداوم پزشکی استان مازندران با روش نمونهگیری تصادفی طبقه بندی شده بر مبنای مرتبههای علمی شرکت نمودند. دادهها با استفاده از یک پرسشنامه محققساخته جمعآوری شدند. پس از ارزیابی روایی محتوایی از طریق نظرات پانل خبرگان، 40 پرسش نهایی انتخاب شدند. روایی سازهای پرسشنامه با استفاده از آزمونهای تحلیل عاملی اکتشافی (SPSS 20) و تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم (AMOS 22) بررسی شد.
یافتهها: شاخص KMO برابر 877/0 و سطح معناداری آزمون کرویت بارتلت برابر 0009/0 بیانگر کفایت تعداد دادهها برای تحلیل عاملی اکتشافی بود. براساس چرخش واریماکس پنج عامل سخنرانی (8 گویه)، پرسش و پاسخ (8 گویه)، بحث گروهی (8 گویه)، میزگرد (8 گویه) و روش موردی (8 گویه) مشخص شدند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که به ترتیب اولویت اول تا پنجم، روشهای بحث گروهی، میزگرد، پرسش و پاسخ، سخنرانی و روش موردی با ضرایب عاملی استاندارد 80/0، 68/0، 64/0، 61/0و 38/0 در تبیین روشهای موثر در آموزش مداوم پزشکی موثر بودند (05/0>P).
استنتاج: روش سخنرانی، روش متداول و مورد پسند مدرسان آموزش مداوم جامعه پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. طبق نتایج این مطالعه، به نظر می رسد ترکیبی از روشهای مختلف آموزشی شامل سخنرانی، پرسش و پاسخ و بحث گروهی در برنامههای آموزش مداوم پزشکی مناسب باشد.
نوع مطالعه:
گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكی