بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن اینترلوکین-17 (IL-17F) با افزایش استعداد ابتلاء به سرطان معده

قربانی, ابوذر; حسینی, وحید; عجمی, ابوالقاسم; رفیعی, علیرضا; حسینی خواه, زهرا; جان بابایی, قاسم

دوره ۲۲، شماره ۹۱ - ( مرداد ۱۳۹۱ ) جلد ۲۲ شماره ۹۱ صفحات ۲۰-۱۱ | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Ghorbani A, Hosseini V, Ajami A, Rafiei A, Hosseini-khah Z, Janbabai G. Association between polymorphism of interleukin 17 (IL-17F) and increased susceptibility to gastric cancer. J Mazandaran Univ Med Sci 2012; 22 (91) :11-20
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1340-fa.html

قربانی ابوذر، حسینی وحید، عجمی ابوالقاسم، رفیعی علیرضا، حسینی خواه زهرا، جان بابایی قاسم. بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن اینترلوکین-۱۷ (IL-۱۷F) با افزایش استعداد ابتلاء به سرطان معده. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. ۱۳۹۱; ۲۲ (۹۱) :۱۱-۲۰

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-۱-۱۳۴۰-fa.html

بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن اینترلوکین-17 (IL-17F) با افزایش استعداد ابتلاء به سرطان معده

ابوذر قربانی

چکیده: (۱۷۳۴۱ مشاهده)

سابقه و هدف: سرطان معده یکی از شایع‌ترین سرطان‌های دستگاه گوارشی در دنیا می‌باشد که در ایران نیز از شیوع بسیار بالایی برخوردار است. اینترلوکین -17 (IL-17) یک سایتوکاین پیش التهابی می‌باشد است که توسط سلول‌های Th-17 ترشح می‌شود و از طریق القای فاکتورهای مختلف باعث ایجاد و تقویت التهاب می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم IL-17 در بیماران مبتلا به سرطان معده و مقایسه آن با گروه شاهد می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 332 نفر انجام گردید که شامل 161 بیمار مبتلا به سرطان معده با میانگین سنی 6/12 ± 14/62 سال (89 مرد و 72 زن) و 171 فردسالم با میانگین سنی 2/14 ± 93/58 سال (74 مرد و 87 زن) بودند. DNA ژنومی با استفاده از روش تغییر یافته رسوب پروتئین با کمک غلظت بالای نمک استخراج شد و ژنوتیپ‌های حاصل از پلی‌مرفیسم IL-17F (rs 7488T/C) در ژن IL-17F با روش RFLP-PCR مورد بررسی گرفت و نتایج بین گروه بیمار و شاهد مقایسه گردید. یافته‌ها: فراوانی آلل G در بیماران مبتلا به سرطان معده بیشتر (1/12 درصد) از فراوانی آن در گروه سالم (15/9 درصد) بود ولی این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نشد (22/0 =p). همچنین فراوانی ژنوتیپ هموزیگوت موتان GG در بیماران مبتلا به سرطان معده به مراتب از افراد سالم بیشتر بود (3/4 درصد در مقابل 8/1 درصد) با این وجود این تفاوت هم از نظر آماری قابل توجه نبود (182/0= p). ارتباط معنی‌داری بین حضور آلل 7488G با مراحل بالینی تومور (28/0=p)، درجه بدخیمی تومور (36/0=p) و عفونت هلیکوباکتر پیلوری (89/0=p) دیده نشد. استنتاج: عدم وجود ارتباط معنی‌داری بین پلی مرفیسم A7488G در پروموتور ژن IL-17F و سرطان معده بیان می‌نماید که آلل G نمی‌تواند به تنهایی به عنوان یک فاکتور خطر ژنتیکی در تعیین استعداد ابتلاء به سرطان معده نقش داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: سرطان معده، پلی مورفیسم ژن، اینترلوکین 17-F، Th17

متن کامل [PDF 449 kb] (۴۷۶۲ دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb