Shafia S, Vafaei A A, RashidRy-Pour A. Effects of Moderate Treadmill Exercise and Fluoxetine on Spatial Memory and Serum BDNF Levels in an Animal Model of Post-traumatic Stress Disorder. J Mazandaran Univ Med Sci 2019; 29 (179) :1-17
URL:
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-13822-fa.html
چکیده: (3519 مشاهده)
سابقه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اختلالی روانی است که به دنبال تجربه حوادث تروماتیک ایجادشده و همراه با علائمی مانند ناتوانی در فراموشی خاطرات آزاردهنده، اضطراب، آشفتگی در حافظه فضایی و کاهش فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) میباشد. جهت درمان از مهارکنندههای اختصاصی بازجذب سروتونین (SSRIs) استفاده میشود. با توجه به شیوع بیماری و عدم پاسخگویی کامل درصدی از بیماران به این درمان، بکار بردن روشهای درمانی جدید ضروری به نظر میرسد. این مطالعه با هدف بررسی اثرات ورزش تردمیل با شدت متوسط برحافظه فضایی و سطح BDNF در موشهای سفید در یک مدل آزمایشگاهی PTSD انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از استرس طولانیمدت تکواحدی (SPS) مدل حیوانی برای ایجاد PTSD استفاده شد و سپس ورزش به مدت 4 هفته و هر هفته 5 روز تردمیل و فلوکستین به میزان mg/kg 10 به کار گرفته شد رت های نر و ماده هر یک به دو گروه SPS و سالم تقسیم شدند (هر گروه 10 حیوان)و هر دو گروه در معرض مداخله ورزشی و دارویی و مداخله ورزش به همراه دارو قرار گرفتند. سپس تست رفتاری و اندازهگیری BDNF در نمونه ها انجام شد.
یافتهها: در رت های نر، SPS سبب اختلال حافظه فضایی و کاهش BDNF هیپوکامپ شده و نوع ماده مقاومت بیشتری نسبت به SPS نشان داد که احتمالا مرتبط با فعالیت هورمونهای جنسی میباشد. مداخله، باعث افزایش حافظه فضایی و BDNF هیپو کامپ در هر دو جنس شد (05/0< P).
استنتاج: مداخله توأم، ورزش متوسط و فلوکستین، روش درمانی بهتری نسبت به فلوکستین به تنهایی برای اصلاح اختلالات شناختی و مولکولی بیماران PTSD است.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي