دوره 30، شماره 183 - ( فروردین 1399 )
جلد 30 شماره 183 صفحات 43-32 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mesgarani A, Hoshyari N, Moghadassi B, Mousavi J, Farahbod F. Radiographic Evaluation of Periapical Radiolucencies. J Mazandaran Univ Med Sci 2020; 30 (183) :32-43
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-14278-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-14278-fa.html
مسگرانی عباس، هوشیاری نرجس، مقدسی بنت الهدی، موسوی سید جابر، فرهبد فروزان. بررسی رادیوگرافیک رادیولوسنسی‌های پری‌اپیکال. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1399; 30 (183) :32-43
چکیده: (2899 مشاهده)
سابقه و هدف: ضایعات التهابی پری‌اپیکال به صورت پاسخ موضعی استخوان پری‌اپیکال دندان تعریف می‌شود که نتیجه نکروز و التهاب پالپ یا بیماری پریودنتال است. درمان‌های نامناسب اغلب به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل مرتبط با پریودنتیت اپیکال مطرح می‌باشد. لذا با توجه به شیوع بالا و اهمیت تشخیص به موقع رادیولوسنسی‌های پری اپیکال، این مطالعه انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 332 رادیوگرافی پانورامیک بیماران مراجعه‌کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی ساری در سال‌های 1395تا1398 مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی حضور ضایعات پری‌اپیکال از Periapical Index (PAI) و همچنین برای تعیین کیفیت پرکردگی درمان ریشه، از شاخص‌های بهینه کیفیت دندان‌های تحت درمان استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS V.016 مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته‌ها: 4/75 درصد از دندان‌های مورد بررسی دارای ضایعات پری‌اپیکال (PAI=III-V) بودند. 2/90 درصد از دندان‌های درمان ریشه شده و 68 درصد از دندان‌های درمان نشده دارای ضایعه بودند. درصد شیوع رادیولوسنسی‌های پری اپیکال در دندان‌های درمان ریشه شده دارای پر کردگی با تراکم و طول نامناسب بیش‌تر بود. همچنین این ضایعات در مردان بیش‌تر از زنان مشاهده شد. حضور ضایعات در فکین، از قدام به خلف افزایش یافته و فراوانی ضایعات در ماگزیلا نسبت به مندیبل بیش‌تر بود.
استنتاج: فراوانی ضایعات پری‌اپیکال در دندان‌های تحت درمان ریشه بسیار بالا بود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که کیفیت تراکم و طول پرکردگی، تاثیر بسیار زیادی بر حضور ضایعات پری‌اپیکال دارد و انجام درمان ریشه با استاندارد پایین منجر به میزان موفقیت پایین این نوع از درمان می‌شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 332 رادیوگرافی پانورامیک بیماران مراجعه‌کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی ساری در سال‌های 1395تا1398 مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی حضور ضایعات پری‌اپیکال از Periapical Index (PAI) و همچنین برای تعیین کیفیت پرکردگی درمان ریشه، از شاخص‌های بهینه کیفیت دندان‌های تحت درمان استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS V.016 مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته‌ها: 4/75 درصد از دندان‌های مورد بررسی دارای ضایعات پری‌اپیکال (PAI=III-V) بودند. 2/90 درصد از دندان‌های درمان ریشه شده و 68 درصد از دندان‌های درمان نشده دارای ضایعه بودند. درصد شیوع رادیولوسنسی‌های پری اپیکال در دندان‌های درمان ریشه شده دارای پر کردگی با تراکم و طول نامناسب بیش‌تر بود. همچنین این ضایعات در مردان بیش‌تر از زنان مشاهده شد. حضور ضایعات در فکین، از قدام به خلف افزایش یافته و فراوانی ضایعات در ماگزیلا نسبت به مندیبل بیش‌تر بود.
استنتاج: فراوانی ضایعات پری‌اپیکال در دندان‌های تحت درمان ریشه بسیار بالا بود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که کیفیت تراکم و طول پرکردگی، تاثیر بسیار زیادی بر حضور ضایعات پری‌اپیکال دارد و انجام درمان ریشه با استاندارد پایین منجر به میزان موفقیت پایین این نوع از درمان می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
