چکیده: (2655 مشاهده)
سابقه و هدف: آزمون P-DAB-1 یکی از آزمونهای موجود برای غربالگری و تعیین شدت زبان پریشی میباشد،
که بر اساس میزان آسیب در مدالیتههای مختلف زبانی، افراد را در 7 طبقۀ اصلی تشخیصی قرار میدهد. هدف پژوهش حاضر توصیف الگوی آسیب زبانی چهار بیمار زبان پریش و مقایسۀ طبقهبندی حاصل از این آزمون با دیدگاه کلاسیک است.
مواد و روشها: در این مطالعۀ گزارش موارد چهار بیمار زبان پریش فارسی زبان شرکت داشتند که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. تسلط بر زبان فارسی و راست دست بودن معیار ورود به مطالعه و نقایص بینایی یا شنوایی اصلاح نشدۀ شدید و وجود بیماری نورولوژیک مؤثر بر شناخت از جمله معیارهای خروج از مطالعه بود. در این مطالعه به منظور تعیین شدت و نوع زبان پریشی از آزمون P-DAB-1 استفاده شده است.
یافتهها: بر اساس آزمون P-DAB-1 چهار شرکتکنندۀ پژوهش دارای شدت زبان پریشی متوسط بودند و از نظر نوع، سه مراجع در طبقۀ ترنس کورتیکال حرکتی و یک مراجع در طبقۀ انتقالی قرار گرفت. مقایسۀ علایم در بیماران بر اساس طبقهبندی حاصل از آزمون با مشخصات ذکر شده برای هر طبقه در دیدگاه کلاسیک نشان داد که این مراجعان برخی علایم همان طبقه را در دیدگاه کلاسیک نداشتند.
استنتاج: نتایج این پژوهش کارایی آزمون P-DAB-1 را برای تعیین نوع زبان پریشی و شدت نشان میدهد و همچنین شواهدی را در زمینۀ نقایص دیدگاه کلاسیک برای طبقهبندی انواع زبان پریشی فراهم میکند.