دوره 30، شماره 190 - ( آبان 1399 )
جلد 30 شماره 190 صفحات 75-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kazemi nia S S, Rahmani Bilandi R, Hadizadeh-Talasaz F, Nezami H. Maternal Factors and Labor Interventions Predicting
Shoulder Dystocia. J Mazandaran Univ Med Sci 2020; 30 (190) :67-75
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15248-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15248-fa.html
کاظمی نیا صدیقه سادات، رحمانی بیلندی رقیه، هادی زاده طلاساز فاطمه، نظامی حسین. عوامل مادری و مداخلات زایمانی پیش بینی کننده دیستوشی شانه. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1399; 30 (190) :67-75
چکیده: (1863 مشاهده)
سابقه و هدف: دیستوشی شانه یک اورژانس مامایی است و با شناسایی عوامل پیش‌بینی‌کننده آن می‌توان اقدامات کارآمدتری جهت پیشگیری عوارض ناشی از دیستوشی انجام داد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عوامل مادری و مداخلات حین زایمان با دیستوشی شانه انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی 6520 پرونده زایمان سال‌های 97-96 در بیمارستان شهیدان مبینی شهر سبزوار مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه بین دو گروه با (212 زایمان) و بدون دیستوشی شانه (6308 زایمان) انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها چک لیست محقق ساخته بود. نمونه‌گیری به روش سرشماری بر روی کلیه زایمان‌های واژینال 37 تا 42 هفته با پرزانتاسیون سفالیک انجام شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون‌های من‌ویتنی، کای‌دو و رگرسیون لجستیک انجام شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین سن (001/0> P)، شاخص توده بدنی (001/0> P)و وزن مادر (002/0=P)، لیبر خودبخود (001/0>P)، تقویت زایمان با اکسی‌توسین (001/0 =P) و واکیوم (001/0> P) تفاوت آماری معنی‌داری در دو گروه با و بدون دیستوشی شانه دارند. در آنالیز رگرسیون لجستیک چندگانه تنها فاکتور خطر مستقل دیستوشی شانه، واکیوم (52/2=OR، 95 درصد فاصله اطمینان: 978/3-596/1، 001/0>P) بود.
استنتاج: براساس یافته‌های مطالعه می‌توان دیستوشی شانه را در زایمان‌های انجام شده با واکیوم پیش‌بینی نمود. بنابراین با کاهش انجام زایمان واژینال با واکیوم و استفاده از روش‌های جایگزین مانند سزارین می‌توان از عارضه زایمانی دیستوشی شانه پیشگیری نمود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی 6520 پرونده زایمان سال‌های 97-96 در بیمارستان شهیدان مبینی شهر سبزوار مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه بین دو گروه با (212 زایمان) و بدون دیستوشی شانه (6308 زایمان) انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها چک لیست محقق ساخته بود. نمونه‌گیری به روش سرشماری بر روی کلیه زایمان‌های واژینال 37 تا 42 هفته با پرزانتاسیون سفالیک انجام شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون‌های من‌ویتنی، کای‌دو و رگرسیون لجستیک انجام شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین سن (001/0> P)، شاخص توده بدنی (001/0> P)و وزن مادر (002/0=P)، لیبر خودبخود (001/0>P)، تقویت زایمان با اکسی‌توسین (001/0 =P) و واکیوم (001/0> P) تفاوت آماری معنی‌داری در دو گروه با و بدون دیستوشی شانه دارند. در آنالیز رگرسیون لجستیک چندگانه تنها فاکتور خطر مستقل دیستوشی شانه، واکیوم (52/2=OR، 95 درصد فاصله اطمینان: 978/3-596/1، 001/0>P) بود.
استنتاج: براساس یافته‌های مطالعه می‌توان دیستوشی شانه را در زایمان‌های انجام شده با واکیوم پیش‌بینی نمود. بنابراین با کاهش انجام زایمان واژینال با واکیوم و استفاده از روش‌های جایگزین مانند سزارین می‌توان از عارضه زایمانی دیستوشی شانه پیشگیری نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
مامائی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
