دوره 31، شماره 195 - ( فروردین 1400 )
جلد 31 شماره 195 صفحات 18-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini M, Mashayekhi N, Sadeghi B, Eghbali A, Ghandi Y. Correlation between QRS Complex Changes and Cardiac Iron Overload in Beta Thalassemia Major Patients Using T2*MRI. J Mazandaran Univ Med Sci 2021; 31 (195) :12-18
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15488-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15488-fa.html
امینی محمد، مشایخی نویدرضا، صادقی بهمن، اقبالی عزیز، قندی یزدان. بررسی همبستگی تغییرات کمپلکس QRS نوار قلبی با اضافه بار آهن در بافت قلب به روش T2*MRI در بیماران بتا تالاسمی ماژور. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1400; 31 (195) :12-18
چکیده: (1644 مشاهده)
سابقه و هدف: تصویربرداری به روش MRI قلبی برای بررسی اضافه بار آهن قلبی یک روش پرهزینه است. حضور fQRS (Fragmented QRS) نشان دهنده تغییرات ناشی از اضافه بار آهن در بافت قلب می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ارتباط بین fQRS و اضافه بار آهن قلبی به روش MRI در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر شهر اراک در سال‌های 1398 تا 1399 انجام شد. روش T2*MRI قلبی برای تشخیص اضافه بار آهن انجام گردید و بیماران به دو گروه اضافه بار آهن تقسیم شدند. مقادیر T2*MRI قلبی کم‌تر از 20 میلیثانیه به عنوان اضافه بار آهن در نظر گرفته شد. حضور fQRS در سطح لید-12 الکتروکاردیوگرام ارزیابی و بین دو گروه مقایسه شد.
یافته‌ها: بین T2*MRI با فریتین (657/0=P، 041/0=r) و هموگلوبین (540/0=P، 057/0=r) همبستگی مثبت وجود داشت، اما معنی‌دار نبود. میانگین T2*MRI در بیماران با fQRS برابر 24/7±43/18 بود که به‌طور معنی‌داری کم‌تر از بیماران بدون fQRS (15/6±47/26) بود(001/0=P). همچنین همبستگی منفی بین T2*MRI و fQRS مشاهده شد (001/0=P، 048/0-=r).
استنتاج: نتایج نشان داد که حضور fQRS در الکتروکاردیوگرام می‌تواند یک پیش‌بینی‌کننده خوب برای اضافه بار آهن قلبی در بیماران بتاتالاسمی ماژور باشد. به نظر می‌رسد که fQRS احتمالا نشان‌دهنده این تغییر در الکتروکاردیوگرافی باشد و نیاز به مراقبت دقیق‌تر و درمان‌های بیش‌تر با شلاتور برای اضافه بار آهن قلبی را بیان کند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر شهر اراک در سال‌های 1398 تا 1399 انجام شد. روش T2*MRI قلبی برای تشخیص اضافه بار آهن انجام گردید و بیماران به دو گروه اضافه بار آهن تقسیم شدند. مقادیر T2*MRI قلبی کم‌تر از 20 میلیثانیه به عنوان اضافه بار آهن در نظر گرفته شد. حضور fQRS در سطح لید-12 الکتروکاردیوگرام ارزیابی و بین دو گروه مقایسه شد.
یافته‌ها: بین T2*MRI با فریتین (657/0=P، 041/0=r) و هموگلوبین (540/0=P، 057/0=r) همبستگی مثبت وجود داشت، اما معنی‌دار نبود. میانگین T2*MRI در بیماران با fQRS برابر 24/7±43/18 بود که به‌طور معنی‌داری کم‌تر از بیماران بدون fQRS (15/6±47/26) بود(001/0=P). همچنین همبستگی منفی بین T2*MRI و fQRS مشاهده شد (001/0=P، 048/0-=r).
استنتاج: نتایج نشان داد که حضور fQRS در الکتروکاردیوگرام می‌تواند یک پیش‌بینی‌کننده خوب برای اضافه بار آهن قلبی در بیماران بتاتالاسمی ماژور باشد. به نظر می‌رسد که fQRS احتمالا نشان‌دهنده این تغییر در الکتروکاردیوگرافی باشد و نیاز به مراقبت دقیق‌تر و درمان‌های بیش‌تر با شلاتور برای اضافه بار آهن قلبی را بیان کند.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
قلب کودکان
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
