چکیده: (2583 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از چالشهای اصلی در درمان ارتودنسی ریلاپس بعداز درمان و بازگشت وضعیت قبلی دندان ها است، به همین دلیل استفاده از انواع نگهدارندهها جزء جداییناپذیر درمان ارتودنسی میباشد. با توجه به اهمیت استفاده از نگهدارنده بعد از درمان ارتودنسی برای جلوگیری از ریلاپس و همچنین لزوم همکاری بیمار برای استفاده از آن، مقایسه این دو نگهدارنده از جهات مختلف بسیار حائز اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه نگهدارندههای ثابت و متحرک ارتودنسی از جنبههای مختلف بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مروری با استفاده از واژگانکلیدی نگهدارنده ثابت، نگهدارنده متحرک،
ریلاپس، میزان شکست، ثبات، رضایت بیمار و بهداشت، جستجویی بر مقالات موجود در پایگاههای اطلاعاتی
PubMed، Embase، Google Scholar و Cochrane صورت گرفت. محدوده جستجوی مقالات از سال 2000تا 2020 میلادی بود.
یافته ها: از نظر میزان موفقیت، نگهدارنده ثابت بهتر از نگهدارنده متحرک میتواند در جلوگیری از ریلاپس درمان تاثیرگذار باشد. از نظر میانگین مدت زمان لازم برای موثر بودن نگهدارندههای ثابت و متحرک اختلاف معناداری بین دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت. با این وجود، نگهدارندههای متحرک میتوانند به نسبت نگهدارندههای ثابت اضطراب و اختلالات تکلمی کمتری ایجاد کنند. مشکل عمده نگهدارندههای ثابت دشواری در رعایت بهداشت است چرا که سبب تجمع پلاک و جرم میشود و به تبع آن میتواند باعث تاثیر منفی این نگهدارندهها بر روی سلامت پریودنتال شود. مطالعهای که در بازه مطالعاتی، این دو نگهدارنده را از نظر میزان ماندگاری و شکست مقایسه کرده باشد، انجام نشده است هر چند هر کدام بهطور جداگانه بررسی شدهاند.
نتیجه گیری: انتخاب نگهدارندهها به نوع درمان ارتودنسی، شرایط بیمار و مدت زمان استفاده از آن بستگی دارد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی