دوره 30، شماره 190 - ( آبان 1399 )
جلد 30 شماره 190 صفحات 96-86 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shamani Z, Shamekhi M, Bahrami-Feriydoni M. Intravenous Skin Changes Following Treatment of Tibial Fracture and Associated Factors. J Mazandaran Univ Med Sci 2020; 30 (190) :86-96
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15807-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15807-fa.html
شامانی زینب، شامخی مریم، بهرامی فریدونی مسعود. تغییرات وریدی پوستی به‌دنبال درمان شکستگی تیبیا
و عوامل موثر بر آن. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1399; 30 (190) :86-96
چکیده: (1628 مشاهده)
سابقه و هدف: شکستگی‌های دیستال استخوان تیبیا در شرایط بد پوست، بافت نرم و جریان ضعیف خون، احتمال بروز عوارض پوستی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات وریدی پوستی بدنبال درمان شکستگی تیبیا و عوامل موثر بر آن بود.
مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی بر روی140 بیمار(103 مرد، 37 زن)، با شکستگی تیبیا که از سال 1396-1391 با یکی از روش‌های اینترامدولاری نیل، پلاک و یا اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید بهشتی بابل درمان شدند، انجام گرفت. بیماران به‌طور دقیق معاینه شدند و با پرونده خوانی اطلاعات جمع‌آوری شد. تعداد سال‌های گذشته از تروما، جنسیت، سن، زمان تروما، سابقه خانوادگی (از نظر وریدهای واریسی)، روش جراحی،شدت انرژی تروما (زیاد، کم)، نوع شکستگی (باز، بسته) بررسی و مقایسه شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در زمان تروما1/16± 85/38 سال بود.از کل افراد،50 درصد در گروه بدون تعییرات پوستی قرار گرفتند. بیش‌ترین درصد از نارسایی وریدی در گروه رتیکولار (3/39 درصد) و کم‌ترین (1/2 درصد) در آتروفی پوست وجود داشت. در شکستگی باز و ترومای با شدت زیاد و در زنان، بیش‌ترین اختلال وریدی پوستی مشاهده شد. گذشت زمان و سن بالای 40 سال در زمان تروما نیز میزان نارسایی‌های وریدی پوستی را افزایش داد. اما بین نوع جراحی و بروز نارسایی وریدی ارتباطی یافت نشد.
استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه تعداد سال‌های گذشته از تروما (بیش از 4 سال)، جنس زن، سن بالای40 سال و شکستگی باز با بروز تغییرات وریدی پوستی ارتباط دارد. بنابراین می‌توان با درمان‌های حمایتی در سال‌های اولیه بعد از تروما برای افراد در معرض خطر از درد بیماران و هزینه‌های درمانی بکاهیم.
مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی بر روی140 بیمار(103 مرد، 37 زن)، با شکستگی تیبیا که از سال 1396-1391 با یکی از روش‌های اینترامدولاری نیل، پلاک و یا اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید بهشتی بابل درمان شدند، انجام گرفت. بیماران به‌طور دقیق معاینه شدند و با پرونده خوانی اطلاعات جمع‌آوری شد. تعداد سال‌های گذشته از تروما، جنسیت، سن، زمان تروما، سابقه خانوادگی (از نظر وریدهای واریسی)، روش جراحی،شدت انرژی تروما (زیاد، کم)، نوع شکستگی (باز، بسته) بررسی و مقایسه شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در زمان تروما1/16± 85/38 سال بود.از کل افراد،50 درصد در گروه بدون تعییرات پوستی قرار گرفتند. بیش‌ترین درصد از نارسایی وریدی در گروه رتیکولار (3/39 درصد) و کم‌ترین (1/2 درصد) در آتروفی پوست وجود داشت. در شکستگی باز و ترومای با شدت زیاد و در زنان، بیش‌ترین اختلال وریدی پوستی مشاهده شد. گذشت زمان و سن بالای 40 سال در زمان تروما نیز میزان نارسایی‌های وریدی پوستی را افزایش داد. اما بین نوع جراحی و بروز نارسایی وریدی ارتباطی یافت نشد.
استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه تعداد سال‌های گذشته از تروما (بیش از 4 سال)، جنس زن، سن بالای40 سال و شکستگی باز با بروز تغییرات وریدی پوستی ارتباط دارد. بنابراین می‌توان با درمان‌های حمایتی در سال‌های اولیه بعد از تروما برای افراد در معرض خطر از درد بیماران و هزینه‌های درمانی بکاهیم.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ارتوپدی،تروماتولوژی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
