سابقه و هدف: شناسایی الگو و علل بروز مرگ و مقابله با عوامل اتیولوژی آن، یکی از مناسبترین راهبردها برای افزایش طول عمر میباشد. در این مطالعه بر اساس طبقهبندی بینالمللی بیماریها (ICD-10) به بررسی اپیدمیولوژیک شیوع مرگ در بین سالمندان گیرنده خدمات درمان در منزل پرداختهایم.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 744 سالمند فوت شده بالای 60 سال تحت پوشش مرکز درمان در منزل در شهر تهران طی سالهای 1395- 1391 از طریق سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها، چک لیست محقق ساخته بود که با بررسی مستندات بر پایه گواهی فوت و پرونده نمونهها تکمیل شد. سپس دادههای جمعآوری شده با استفاده از جداول توزیع فراوانی در سطح توصیفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافتهها: در طبقه بیماریهای تنفسی، نارسایی حاد تنفسی با 86/65 درصد؛ در طبقه بیماریهای گوارشی، سیروز کبدی با 5/47 درصد؛ در طبقه بیماریهای قلبی- عروقی، کاهش فشارخون با 33/53 درصد؛ در طبقه بیماریهای عصبی، سکته مغزی با100درصد؛ در طبقه بیماریهای عفونی- انگلی، شوک سپتیک با 48/85 درصد؛ در طبقه بیماریهای سرطانی، سرطان کبد با 62/84 درصد؛ در طبقه بیماریهای غدد، تغذیه و متابولیک، کومای هیبوگلایسمیک با 7/66 درصد و در طبقه بیماریهای ادراری- تناسلی، نارسایی کلیه با 85/97 درصد بیشترین عامل مرگ سالمندان بود.
استنتاج: در مجموع بیماریهای قلبی- عروقی، تنفسی و عفونی- انگلی به ترتیب اصلیترین عامل مرگ و میر در بین سالمندان گیرنده خدمات درمان در منزل بودند. انتظار میرود تلاشهای مراقبتی لازم از طرف سالمندان، خانواده سالمند و مسئولین مربوطه برای کاهش میزان مرگ ومیر ناشی از بیماریها فوق الذکر انجام گیرد.