مقایسه مطالعات الکترودیاگنوستیک قبل و بعد از جراحی آزاد سازی تونل کارپ جهت تعیین رابطه ی بین علائم بالینی بیمار و تغییرات EMG NCV بعد از عمل

رضوی پور, مهران; غفاری, سلمان; رضایی, سجاد; قریشی, بهاره

دوره 32، شماره 214 - ( آبان 1401 ) جلد 32 شماره 214 صفحات 142-134 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Razavipour M, Ghaffari , S, Rezaei S, Ghoreishi B. Comparing Electrodiagnostic Findings Before and after Carpal Tunnel Release to Determine The Relationship Between Patients Clinical Symptom and Postoperative EMG NCV Changes. J Mazandaran Univ Med Sci 2022; 32 (214) :134-142
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-16822-fa.html

رضوی پور مهران، غفاری سلمان، رضایی سجاد، قریشی بهاره. مقایسه مطالعات الکترودیاگنوستیک قبل و بعد از جراحی آزاد سازی تونل کارپ جهت تعیین رابطه ی بین علائم بالینی بیمار و تغییرات EMG NCV بعد از عمل. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1401; 32 (214) :134-142

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-16822-fa.html

مقایسه مطالعات الکترودیاگنوستیک قبل و بعد از جراحی آزاد سازی تونل کارپ جهت تعیین رابطه ی بین علائم بالینی بیمار و تغییرات EMG NCV بعد از عمل

مهران رضوی پور

، سلمان غفاری

، سجاد رضایی

، بهاره قریشی

چکیده: (1780 مشاهده)

سابقه و هدف: سندرم تونل کارپ یکی از شایع‎ترین نوروپاتی‎های ناشی از تحت فشار گرفتن عصب median در مچ دست است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تغییرات الکترودیاگنوستیک قبل و بعد از عمل جراحی آزادسازی تونل کارپ می‎باشد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش مطالعه‎ای توصیفی مقطعی بر 38 دست (۲۴ بیمار) مبتلا به سندرم تونل کارپ با هدف بررسی تغییرات الکترودیاگنوستیک قبل و ۱۲ ماه بعد از عمل جراحی و بررسی ارتباط بین تغییرات الکترودیاگنوستیک با Boston score، DASH score، قدرت Pinch و Grip بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ آنالیز شدند.
یافته‌ها: میانگین distal motor latency (DML) حاصل از مطالعه الکترودیاگنوستیک به‎طور معنی‎داری از 2/12±6/07 میلی‎ثانیه به 0/61±4/70 میلی‎ثانیه کاهش یافته بود (0001 /0=P). میانگین distal sensory latency (DSL) نیز به‎طور معنی‎داری بهبود یافته بود (از 1/06±4/98 میلی ثانیه به 0/75±4/54 میلی‎ثانیه، 0/012=P). تفاوت آماری معنی‎داری بین میانگین DML و DSL بین دو دست راست و چپ وجود نداشت(به‌ترتیب 0/378=P و 0/233=P). همبستگی مثبت معنی‎داری بین سن با DML و DSL بعد از عمل برقرار بود (به‎ترتیب 0/001=P، 0/475=r و 0/024=P، 0/341=r). ارتباط معنی‎داری بین یافته‎های الکترودیاگنوستیک بعد از عمل با Boston score، DASH score و Grip score مشاهده نشد نشد(به‌ترتیب {0/931=P sss : ، 0/629=P fss:} و 0/169=P و 0/1000=P).
استنتاج: یافته‎های الکترودیاگنوستیک بعد از عمل جراحی آزادسازی تونل کارپ به‎طور معنی‎داری بهبود یافته بود، اما ارتباط مشخصی با شدت علائم بالینی بیماران وجود نداشت؛ از این‌رو جهت ارزیابی پیامد درمان، مجموع علائم بالینی بیماران و یافته‎های الکترودیاگنوستیک در کنار هم ارزشمند تلقی می‌شوند.

واژه‌های کلیدی: سندرم تونل کارپ، عصب مدین، جراحی آزادسازی تونل کارپ، مطالعات الکترودیاگنوستیک

متن کامل [PDF 252 kb] (672 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: ارتوپدی،تروماتولوژی

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb