دوره 16، شماره 56 - ( بهمن 1385 )                   جلد 16 شماره 56 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Madani S, Azadbakht M, Kosaryan M, Khalilian A, Rabie K. Origanum vulgar inhaler in the treatment of chronic rhinosinositis, a double blind placebo controlled randomized clinical trial. J Mazandaran Univ Med Sci 2007; 16 (56) :9-15
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-171-fa.html
مدنی سیدعبداله، آزادبخت محمد، کوثریان مهرنوش، خلیلیان علیرضا، ربیعی خدیجه. تاثیر بخور مرزنگوش (Origanum vulgare) در بهبودعلایم بالینی رینوسینوزیت مزمن. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1385; 16 (56) :9-15

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-171-fa.html


چکیده:   (24910 مشاهده)
سابقه و هدف: رینوسینوزیت مزمن (Chronic Rhinosinusitis) CRS یکی از شایع ترین علل مراجعه به درمانگاه های گوش و حلق و بینی (ENT) می باشد. درمان های رایج این بیماری شامل: شست و شوی بینی با نرمال سالین و یا استفاده از ضد احتقان، آنتی بیوتیک و جراحی می باشد. عود مکرر و نارضایتی از تاثیر درمان های رایج باعث شد تا مطالعه ای به منظور تعیین اثر بخور مرزنگوش (Origanum vulgare) در کاهش یا بهبود علایم بالینی بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن بالای پانزده سال مراجعه کننده به درمانگاه ENT بیمارستان بوعلی سینا ساری انجام گردد.
مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو ناآگاه (Randomized double blind clinical trial) انجام گرفت. زمان مطالعه از اردیبهشت ماه لغایت دی ماه 1384بود. گروه های شاهد و مورد از بین مراجعه کنندگان به درمانگاه ENT که تشخیص قطعی CRS بر مبنای علایم بالینی و CT اسکن یا عمل (Functional Endoscopy sinus surgery) FESS بود انتخاب شدند. افراد شاهد شامل عده ای از بیماران بودند که به لحاظ سن، جنس و طول مدت بیماری مشابه با گروه مورد بودند و دارونما دریافت کردند. بیماران به طور اتفاقی در 8 بلوک تقسیم شده و پس از توضیح شفاهی به بیماران و جلب رضایتمندی کتبی، پرسشنامه ای توسط پزشک به صورت سوال در مورد علایم بالینی سردرد، سرفه، آبریزش بینی، احتقان بینی، درد سینوس ها، درد اطراف چشم، ترشح پشت حلق (PND)، کاهش حس بویایی و چرک دربینی، قبل ازشروع مصرف دارو یا دارونما و همچنین پس از اتمام دوره درمان تکمیل گردید. گیاه مرزنگوش در تابستان همان سال از ارتفاعات کجور شهرستان نور تهیه شد و با روش خیساندن (maceration) عصاره گیری شد و عصاره براساس ماده موثر به روش امرسون (Emerson) استاندارد گردید و در شیشه های تیره رنگ و یکسان ریخته شد. دارونما نیز حاوی حامل و بدون عصاره در شیشه های مشابه تهیه گردید. پزشک و بیمار از نوع دارو و دارونما اطلاعی نداشتند. طریقه مصرف به صورت اضافه نمودن 5 میلی لیتر از دارو یا دارو نما در 250 میلی لیتر آب جوش و به صورت بخور (Inhalation) به مدت 15 دقیقه هر 8 ساعت آموزش داده شد و خواسته شد که تا دو هفته درمان را ادامه دهند. پی گیری بیماران به صورت دوبار تماس تلفنی انجام گرفت. معاینه دوم دوهفته پس از شروع درمان توسط متخصص گوش و حلق و بینی (ENT) و بدون اطلاع از این که بیماران در کدام گروه قرار دارند، انجام گرفت و تاثیر درمان در یک پرسشنامه مجزا ثبت شد و در مورد عوارض احتمالی از بیمار سوال گردید. هیچیک از داوطلبان در این دو هفته از داروی دیگری استفاده نکردند. یافته ها با آمار توصیفی و تحلیلی ( c2 و T test ) آنالیز شد.
یافته ها: مطالعه بر روی 64 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن انجام شد.گروه شاهد 32 نفر شامل 16 نفر زن (50 درصد) و 16 نفر مرد (50 درصد) با میانگین سنی 36.56 ± 8.51 سال بود. گروه مورد 32 نفر شامل 16 نفر زن (50 درصد) و 16 نفر مرد (50 درصد) با میانگین سنی 37.41 ± 10.01 بودند. مدت ابتلا به بیماری در گروه شاهد و مورد به ترتیب 6.5 ± 1 و 5.2 ± 1 سال بود. 25درصد افراد گروه شاهد و 15.6 درصد گروه مورد سابقه عمل جراحی سینوس داشتند. تاثیر مداخله به صورت کاهش علایم بالینی سردرد، احتقان بینی، درد سینوس، PND ، درد دور چشم، وجود چرک در بینی (P<0/00) و سرفه (P<0/01) مشاهده گردید. ولی در مورد علایم کاهش حس بویایی و آبریزش از بینی تفاوت معنی دار نبود. در تمام موارد فوق عارضه ای گزارش نشد.
استنتاج: تحقیق نشان داد بخور مرزنگوش (Origanum vulgare) در کاهش بیشترعلایم بالینی رینوسینوزیت مزمن موثر می باشد و عارضه ای گزارش نشد.
متن کامل [PDF 247 kb]   (4345 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb