دوره 31، شماره 205 - ( بهمن 1400 )
جلد 31 شماره 205 صفحات 16-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
shafia S, Ahmadi Veshki2 M, Mohammadi M, Seyedpour P. Effects of Moderate Treadmill Exercise on Anxiety and Serum Corticosterone and IGF-1 Levels in A Rat Model of Post-Traumatic Stress Disorder. J Mazandaran Univ Med Sci 2022; 31 (205) :1-16
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17610-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17610-fa.html
شفیعا سکینه، احمدی وشکی معصومه، محمدی مسلم، سیدپور پردیس. اثرات ورزش تردمیل با شدت متوسط بر میزان اضطراب و سطوح سرمی IGF-1 و کورتیکوسترون در رت‌های مبتلا به استرس پس از سانحه. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1400; 31 (205) :1-16
چکیده: (1717 مشاهده)
سابقه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه (Post-traumatic stress disorder: PTSD) یک بیماری روانپریشی است که در صورت مواجهه با عوامل استرس‌زا رخ می‌دهد و بار اقتصادی و روانی زیادی را برای نظام سلامت جامعه دارد. مطالعات فیزیولوژیکی مغز نشان داده که فاکتور رشد شبه انسولینی-1 (IGF-1) و کورتیکوسترون نقش مهمی در فرایندهای آسیب‌های مغزی و تروماهای وارده به سیستم عصبی دارند. در مطالعه حاضر اثرات فعالیت بدنی به‌عنوان روشی مؤثر در بهبود اضطراب و سطوح سرمی IGF-1 و کورتیکوسترون در موش‌های صحرایی نر مبتلا به PTSD بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی ابتدا 40 سر موش‌صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه Sham (NSPS) و SPS تقسیم شدند. از روش استرس طولانی‌مدت واحد (SPS) برای ایجاد مدل حیوانی PTSD استفاده شد. سپس هر یک از دو گروه به‌گروه ورزشی و غیر ورزشی تقسیم شدند. پس از دو هفته، حیوانات به‌مدت 4 هفته (5 روز در هفته) (2هفته اول با سرعت 10 متر در دقیقه و 2هفته دوم با سرعت 15 متر در دقیقه) تحت ورزش با شدت متوسط روی تردمیل قرار گرفتند. سپس رفتارهای اضطرابی با استفاده از آزمون میدان باز بررسی و سطح سرمی IGF-1 و کورتیکوسترون با کیت الایزا اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: موش‌های PTSD افزایش سطح اضطراب در آزمون میدان باز و کاهش سطح IGF-1 و افزایش سطح کورتیکوسترون را در مقایسه با حیوانات کنترل نشان دادند. ورزش با شدت متوسط روی تردمیل تغییرات ناشی از SPS در رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری‌های بیوشیمیایی را کاهش داد.
استنتاج: فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان یک درمان مکمل مفید برای کاهش رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری‌های بیوشیمیایی در بیماران مبتلا به PTSD در نظر گرفته شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی ابتدا 40 سر موش‌صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه Sham (NSPS) و SPS تقسیم شدند. از روش استرس طولانی‌مدت واحد (SPS) برای ایجاد مدل حیوانی PTSD استفاده شد. سپس هر یک از دو گروه به‌گروه ورزشی و غیر ورزشی تقسیم شدند. پس از دو هفته، حیوانات به‌مدت 4 هفته (5 روز در هفته) (2هفته اول با سرعت 10 متر در دقیقه و 2هفته دوم با سرعت 15 متر در دقیقه) تحت ورزش با شدت متوسط روی تردمیل قرار گرفتند. سپس رفتارهای اضطرابی با استفاده از آزمون میدان باز بررسی و سطح سرمی IGF-1 و کورتیکوسترون با کیت الایزا اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: موش‌های PTSD افزایش سطح اضطراب در آزمون میدان باز و کاهش سطح IGF-1 و افزایش سطح کورتیکوسترون را در مقایسه با حیوانات کنترل نشان دادند. ورزش با شدت متوسط روی تردمیل تغییرات ناشی از SPS در رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری‌های بیوشیمیایی را کاهش داد.
استنتاج: فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان یک درمان مکمل مفید برای کاهش رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری‌های بیوشیمیایی در بیماران مبتلا به PTSD در نظر گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: اختلال استرس پس از سانحه، استرس طولانی‌مدت واحد، ورزش متوسط، اضطراب، IGF-1، کورتیکوسترون
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
