دوره 34، شماره 240 - ( دی 1403 )                   جلد 34 شماره 240 صفحات 13-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jalahi M, Azadbakht M, Akbari J, Talebpuor F, Akbari F. Separate Evaluation of the Effects of Hydroalcoholic Extracts of Eryngium Caucasicum L. and Zataria Multiflora L. on Gastric Ulcers in an Animal Model. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (240) :1-13
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17725-fa.html
جلاهی مهدی، آزادبخت محمد، اکبری جعفر، طالب پور فرشته، اکبری فاطمه. بررسی جداگانه اثر عصاره هیدروالکلی گیاهان زولنگ (Eryngium caucasicum L.) و آویشن شیرازی (Zataria multiflora L.) برزخم معده در مدل حیوانی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (240) :1-13

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17725-fa.html


چکیده:   (94 مشاهده)
سابقه و هدف: به دلیل حرکت جامعه به سمت سالمندی و عوارض ناشی از آن مانند دردهای مزمن، شاهد افزایش مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی میباشیم. ایندومتاسین از دارویهای ضد التهاب غیر استروئیدی است و یکی از عوارض شایع این دسته دارویی، زخم معده میباشد. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی اثر عصارههای هیدروالکلی دوگیاه زولنگ و آویشن شیرازی در پیشگیری از ایجاد زخم معده ناشی از ایندومتاسین درمدل حیوانی پرداخت.
مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر، میزان فنول تام و فلاونوئید گیاهان آویشن شیرازی (Zataria multiflora L.) و زولنگ (Eryngium caucasicum L.) اندازه گیری شد.  از آرتمیا سالینای پرورشی برای ارزیابی سمیت عصارهها استفاده شد. همچنین از 8 گروه موش Balb/c برای مطالعه حیوانی استفاده شد. گروهها شامل ایندومتاسین mg/kg70، امپرازول mg/kg30، سه غلظت 250، 500 و mg/kg1000 زولنگ و سه غلظت 250، 500 و mg/kg1000 آویشن شیرازی بود که به صورت جداگانه و از طریق گاواژ به موشها تجویز شد. یک ساعت بعد ایندومتاسین از طریق گاواژ برای القای زخم معده به موشها تجویز شد. سپس 4 ساعت بعد از القای زخم، حیوان بیهوش و معده برای ارزیابی هیستوپاتولوژیکی خارج شد و مورد بررسیهای مورفولوژیکی قرار گرفت.
یافتهها: در مطالعه حاضر میزان فنول تام گیاه آویشن شیرازی و زولنگ به ترتیب برابر 113/5 و mg/ml 26/06 بود و میزان فلاونوئید این گیاهان به ترتیب برابر mg/ml 41 و 16/79 µg/ml میباشد. نتایج سمیت حاصل از آرتمیا سالینای پرورشی نشان داد سمیت گیاهان آویشن شیرازی و زولنگ به ترتیب برابر با ppm 500±0/0012 و ppm 1000±0/0031 است. نتایج هیستوپاتولوژیکی نشان داد که آویشن و زولنگ توانستند در کاهش التهاب، خونریزی بافت معده و احتقان نقش موثری داشته باشند. نتایج نشان داد دوز mg/kg 1000 در هر دو عصاره نسبت به دوزهای پایینتر موثرتر عمل کرد.
استنتاج: براساس یافتههای مطالعه حاضر،عصارههای هیدروالکلی گیاهان زولنگ و آویشن شیرازی توانستند اثر محافظتی بر زخم معده داشته باشند و این اثر با توجه به حضور فنول و فلاونوئیدهای موجود در عصاره و همچنین وابسته به دوز دریافتی است.
متن کامل [PDF 1008 kb]   (56 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb